kto mi wyjaśni myślenie 30 letniego faceta?

dlaczego rzadko dzowni i rzadko sie oddzywa a jak juz ja zadzownie zrezygnowana ze pewnie to juz koniec naszego krotkiego zwiazku to on zawsze odbiera (przeciez moglby olać) jest miły i wypytuje co słychac... jak nie odbiera to oddzwania za chwilke, nigdy nie bylo zeby nieodebral i nie oddzwonił ... za to na smsy to mu sie nie chce odpisywac... i jak mowi ze zadzowni jeszcze raz dzisiaj ale wieczorem to z tym bywa różnie... Wiem że on nie ufa nikomu i uwaza ze dziewczyny kłamią... ja wiem ze i on kłamał wczesniej czy teraz nie wiem ... a on wie ze ja akurat nie kłamię... Czy to syndrom wieku 30stego że facet chciałby aby jego panna była z marzeń a to jakos nie wychodzi? A może we mnie jest tak straszne wlasnie to ze ja nie kłamię i on o tym wie? Wiem że mu sie podobałam, na poczatku mi to okazywał.. teraz nie zabiega ale zawsze jak on dzwoni ja nie moge gadac to oddzwaniam i on tez tak robi... tylko dlatego odzdzwania ze chce być fer? czy on sie poprostu boi mnie, mojego dojrzałego podejscia do zycia? o co moze chodzic? W ogole zauwazylam ze 30latki lubia umawiac sie z 19letnimi dziewczynami... tego tez nie trybie, dowartosciowują tak samych siebie?

Po pierwsze - po co dzwonisz do faceta!!!! To niedopuszczalne jesli krótko sie znacie, to facet musi zabiegać o kobietę. Po drugie - pierwsze słyszę że 30 letni mężczyźni umawiają się z 19-stkami. Ja widze dookoła że z 40-stkami.

U mnie jest podobnie i też postawiłam wytrzymać i zobaczyć co sie będzie działo. A tęsknię straaaasznie

podobno facet jest prosty... jak mu zalezy potrafi gory przenosic tak samo jak i my ... tz ze temu nie zalezy nic a nic? Mialam dwoch kuzynow, jeden ozenil sie z wielkiej milosci po slubie i dzieciach uklada im sie tak seeeee a drugi ozenil sie z dziewczyną ktora byla OK nie bylo tu wielkiej milosci po slubie i dzieciach uklada im sie dobrze... Może wielka milosc wcale nie jest taka super bo fajerwerki z czasem i tak przechodza... Tylko że myslalam ze 30 letni facet juz tez mysli o ustatkowaniu sie, sprobowaniu zbudowania zwiazku a on jakby sie mnie bał... albo nie zalezy mu... ech ja tez tesknie :(

Nie ma czegoś takiego, jak \"myślenie 30-letniego faceta\". Mężczyźni są różni, tak, jak i kobiety. Jeden w wieku 24 lat marzy o rodzinie i dzieciach, inny do 70-tki nie ma zamiaru się żenić :P Nie mamy pojęcia, jaki jest \"Twój facet\" - TY!!! znasz go najlepiej. Skupmy się może na faktach: -rzadko dzwoni, rzadko się odzywa -jest niesłowny (obiecuje, że zadzwoni wieczorem, ale nie dotrzymuje tego) -nie ufa nikomu -uważa, że dziewczyny kłamią -sam kłamał Czy uważasz, że na tych podstawach można zbudować dobry związek? A jeśli nie - czy rozmawiałaś z facetem o swych przemyśleniach i czy uważasz, że może i CHCE się on zmienić?

i jeszcze jedno, jak wyglądają wasze spotkania?

Nie wydzwaniaj do niego i daj sobie spokój. On NA PEWNO nie chce budować z Tobą związku. A to, że oddzwania? Może tak sobie, na wszelki wypadek podtrzymuje z Tobą kontakt, bo przydasz mu się kiedy będzie miał ochotę na niezobowiązujący seks.

up

coraz więcej ludzi zaczyna rozumieć, że telefon to jedno wielkie oszustwo. Przestają wysyłać sms-y, czasem tylko zadzwonią. Jeśli ty dzwonisz, są mili, ale woleliby patrzeć na ciebie podczas rozmowy. No bo jeśli ty z nim gadasz siedząc na sedesie, a tego wykluczyć nie można, to sama rozumiesz. Więcej osobistych spotkań, przez telefon on nie będzie miał z ciebie żadnych przyjemności, dotarło to wreszcie do niego.

Myślenie 30 letniego typa? Z mojej perspektywy mogę napisać, że wciąż jest to naiwne gonienie za karierą i nadzieja na lepszą passę w życiu. To takie ostatnie młodzieńcze i głupawe podejście do życia, kiedy to jest wciąż wrażenie jakby się było 26 latkiem. 30 latek jest osobą dziecinną w dorosłym ciele. Aktualnie mam 35 lat i przez moje życie przewinęło się wiele różnych prac. Wszystkie były nieodpowiednie. Po ponad 10 latach "zryło" mi tak mózg, że czasami się zastanawiam, że ja, to rzeczywiście ja a nie ktoś inny. Nie wiem czy jestem sobą. A im bardziej zagłębiam się w poszukiwaniu odpowiedzi czy ja to ja, to bardziej jestem w stanie stwierdzić, że jestem mentalnie zniszczony i że prawdopodobnie już za późno. Bo szukam coś czego na danym terenie po prostu nie ma. Pracy pasującej do mnie. Perspektywicznej i dobrze opłacanej. Tego nie doświadczyłem nigdy w życiu. Tak więc gdy miałem jeszcze te 30 lat, to były to ostatki normalności. Aktualnie czuję wypalony zawodowo. Nawet z kobietami nie mam zbytniej chęci rozmawiać, bo nie mam ochoty na oklepane tematy (praca, pieniądze, przyszłe plany). A z facetami również unikam rozmów aby nie czuć się jak gej.

Nawet pisać już poprawnie nie umiem. To się nazywa zniszczenie. Wczoraj nie dogadałem się przez telefon w prostej sprawie. Tak więc sorry ale oczekiwanie od partnera 30 letniego czegoś, co bywa niemożliwe jest dowodem na głupizm. Może gdy miał 20 lat i chodził do szkoły, to znalazłby czas na myślenie o tym jak poderwać i "grać". Po 30tce życie jest 100% inne. Jest rozłam psychiki w pewnych przypadkach jak na przykład ja. Nie znam przyszłości ale wiem, że nie mam czasu na d**erele. A wiele młodych kobiet najczęściej myśli o d**erelach, bo bywają uczone przez rodziców aby wymagać. Poziom małego dziecka, które płacze i mówi "Mamo! Tato! Kup!". Nie mogę się zadawać z takimi kobietami. Przynajmniej do czas aż zacznę zarabiać po minimum 10 000 PLN miesięczne.

30+ letnie kobiety jeśli nie mają faceta to 90% szansa że mieszkają z rodzicami, to jest standard

taaa, większość z nich jest w czarnej doopie a od faceta wymagają cholera wie co, aby sam ją i stado dzieciaków utrzymał, nie każdy może lub chce być prezesem firmy, no ludzie

kobiety oglądają za dużo TV i mają przez to nasrane w głowach