zryty beret

brak dziecko powedz ze zartujesz:(

:(

ale ja bylam u psychiatry i jedyne co ta kobieta miala mi do zaoferowania to lek antydepresyjny, ktory po kilku miesiacach brania wyrzucilam w pissdu bo nie dosc ze czulam sie po nim jak na jakichs prochach, to po drugie nic nie pomagal, a nawet gorzej, a po trzecie to przyczynil sie do tego ze schudłam strasznie i teraz musze tyć :( nie sadze by psycholog pomogl, jesli psychiatra nie potrafil

dajcie spokój dziewczyny, życie przed Wami

Prochy pomagają ale nie zastąpią wszystkiego. Trzeba wyjść do ludzi. Brałam seroxat kilka lat temu. Miałam problem z ktorym nie umiałam sobie poradzić. Problem z mężem. Od tej pory powiedziałam sobie że nigdy więcej. Chyba go już nie kocham albo sobie to wmówiłam zeby mi było łatwiej. Najważniesza jest dla mnie praca, zadbałam o siebie, podobam sie facetom ale boję się zamienić męża na któregos z nich. Awansowałam, w sumie jestem zadowolona choć bywaja gorsze dni. A przed kompem siedzę bo mąż dziś w pracy i zabrał córkę ze sobą. ;)

moim najwiekszym marzeniem jest wyjechac do wloch, do toskanii i tam pracowac, np. w restauracji, kawiarni, czy cokolwiek, ale tyle przeszkód na drodze :( tymczasem siedze i sie kisze w murach, a miedzy nogami pajeczyna rosnie :( :(

ale jak wyjsc do ludzi, jesli czlowiek jest zablokowany i ma sie za dno totalne? ja juz w oczy patrzec sie ludziom boje, bo wydaje mi sie ze z nich wyczytaja jakim jestem nieudacznikiem

pajęczyna...skąd ja to znam...:o

Zamiast odświeżać kafe to naucz się czegoś i poszukaj pracy

np czego sie nauczyc?

Przejrzyj ogłoszenia i może wpadniesz na jakiś pomysł na podstawie zapotrzebowania na pracowników na rynku pracy Ja też jestem starą panną a nie stanowi to dla mnie problemu, zawsze mam co robić i z wieloma osobami dobrze się dogaduję, często mam powód do śmiechu i jakoś leci... Miałaś już jakichś mężczyzn, czy od zawsze tak siedzisz w 4 ścianach?

nie bardzo normalne.

nigdy nie pracowalas ??

No właśnie, czy Ty już gdzieś pracowałaś? Bo jeżeli nie to faktycznie nie wiadomo co mówić pracodawcom i jak oni postrzegają takich kandydatów

up up

no pracowałam, 5 lat studiowalam, faceta miałam kiedyś tam, nawet kilku, ale trafiają mi się jakieś dziwolągi :( od pol roku tak siedze na duupie i gapie sie w monitor, nawet ksiazek juz nie czytam, kurde

zajebisty wątek.... :D Najfajniejsza jest oczywiście Stara Panna i ten gość, którego żona ma w dupie fakt, że on jej nienawidzi.... Chłopie ale masz przejebane... :-) Sielsko tu u was - tak bardzo po polsku :P

Trzeba wziasc sie w garsc. Na piczatek poszukaj pracy byle jakiej byle zarabiac i sie usamodzielnic a potem powoli szukaj czegos lepszego. Nie zamierzasz chyba calego zycia przed kranem spedzic. P.S A twpoi rodzice nic na to nie mowia? Moi to chyba sami za frak by mnie wylali. Na szczescie ja juz od dawna jestem usamodzielniona bo mieszkam za granica.

Samo nic się nie dzieje, chyba rozumiesz tę prostą zależność Jeżeli coś Ci nie odpowiada, a da się to zmienić (jak w tym konkretnym Twoim przypadku) to rusz tyłek i COŚ rób :)

Swan myślisz że nie wiem :D a;e jakoś mnie to zbytnio nie obchodzi

to naprawde jest zle z wami:) siedzie na dupie i czekacie az przyjdzie do was ksiaze na złotym rumaku.

mam podobnie :( pracy nie moge znalezc i mieszkam z rodzicami. Samotnosc tez mi dokucza :/

Ktoś Taki Nijaki - to po kiego to dalej ciągniesz? Pogoń to towarzystwo i bądź wolnym człowiekiem.... Dla waszego dziecka też będzie dużo lepiej gdy będzie miało dwoje szczęśliwych rodziców solo niż dwoje sparowanych nieszczęśników. Wiesz - dziecku potrzebny jest dobry wzorzec by kiedyś we własnym już życiu miało szansę osiągnąć nirwanę... :-) Znaczy by szczęśliwe mogło być... Jaki natomiast dostanie od was wzorzec w sytuacji gdy oboje hamujecie przy nim swoje prawdziwe emocje, które żywicie wobec siebie ? Mówię ci brachu - rzućcie to wszystko w pisdu i spróbujcie zacząć wszystko od początku jako single.

Swan żeby to takie proste było ale pewnie i tak się to tym skońzy

jasne... Wszystko wydaje się trudne dopóki niezaczniemy działąć... Potem to już sprawy dzieją się niejako same; lecą trochę jak z górki.... Kiedyś byłem w podobnej sytuacji jak ty z tą różnicą, że ja nie wyobrażałem sobie życia bez swojej córki.... Skończyło się rozwodem i uczciwym biznesem; ja wziąłęm to co żywe; czyli dziecko i psa a moja była przedmioty; mieszkanie, samochody etc. Moim zdaniem to było sprawiedliwe ale nie ukrywam, że nieco głupio się czułem jak wyszedłem z włąsnego mieszkania trzymając jedną ręką dwuletnie dziecko a drugim wypasionego labradora i nie bardzo wiedziałęm gdzie mam z tym moim "małżeńskim" dobytkiem pójść... Taa... to nie były łatwe chwile ale jakoś dałem radę się odkuć i skoro ja mogłem to zrobić to czy potrafisz wymienić choć jeden sensowny powód dla którego ty nie mógłbyś zrobić tego samego?

Choćby dlatego że mam za dużo do stracenia dziecka nie chcę raczej własnie te mieszkanie, dodam że moja nie pracuje i nie zamierza nawet pracować a dziecko nawet nie wiem czy moje wiec ogólnie super

No to chyba musisz odskoczni poszukać... ;)

dziś złożyłam CV. ale wątpię czy coś z tego wyjdzie, bo chodzi o posadke państwową, a ztym wiadomo jak jest. niby ogłaszają, że wakat a i tak miejsce już z góry ustawione, a cała zabawa w wrekrutacje to tak pro forma... :(

9e45imV7kS6NyYh5bN3CIcQN