zawołaj mnie po imieniu

bądź przy mnie blisko bo tylko wtedy nie jest mi zimno chłód wieje z przestrzeni kiedy myślę jaka ona duża i jaka ja to mi trzeba twoich dwóch ramion zamkniętych dwóch promieni wszechświata jw.

chciałabym cię zobaczyć raz jeszcze raz jeszcze przed wieczorem chciałabym przeżyć jeszcze jedno lub nawet dwa życia żeby móc cię zobaczyć i tamten ból który mnie wyniósł na rozżarzony piasek i tamten deszcz kwietniowej niepogody i ją zdyszaną podążającą wiernie wszystkimi moimi śladami odwracając głowę na zakrętach krzyczę żeby nie śmiała przyjść bez ciebie jw.

jeśli chcesz mnie zatrzymać (spójrz odchodzę) podaj mi rękę jeszcze może zatrzymać mnie ciepło twojej dłoni uśmiech też ma własności magnetyczne, słowo jeśli chcesz mnie zatrzymać, wymów moje imię słuch ma granice ostro zakreślone i ramię jest o wiele krótsze niż słoneczny promień jeśli chcesz mnie zatrzymać, musisz się pospieszyć krzyknij, inaczej głos twój nie dobiegnie do mnie proszę, pospiesz się, proszę, nie zatrzymywana odejdę i cóż z tego że przeklniesz tę ziemię cóż z tego że ją zdławisz mściwymi rękoma w sypki piasek wpisując moje zblakłe imię jeśli chcesz mnie zatrzymać (patrz idę) daj rękę tchnij w moje usta oddech (tak ratuje się utopionych) nie mam wielkiej nadziei, długo byłam sama niemniej, uczyń to proszę, nie dla mnie, dla siebie jw.

no chodź obejmę cię lekko jak ugłaskana woda ziemię no chodź dotknę twoich brwi jak obudzona woda no chodź spadnę na twoje usta jak woda podniesiona z dna ciepłym deszczem przywarta do szyby twojego uśmiechu zostanę aby wysychać przez resztę słonecznych dni jw.

*** nie wypełniony tobą nie wypełniony tobą mój pokój się nie kończy nie ma ścian ani okien mój niepokój o ciebie ogromnieje czcionkami maszyny śledzę urwany rytm twoich kroków i jestem bezsilna i nie umiem ani pisać ani kochać Poświatowska

jestem teraz i jestem mu naprzeciw i wiem że on jest naprzeciw mnie tak patrząc na siebie w skupieniu czynimy teraz to tylko dzień odchodzi teraz jest jw.

na zakurzonej drodze szukam twoich ust. schylam się i zaglądam pod każdy omszały kamień. w wilgotnym cieniu zwinięte krągło śpią ślimaki. budzę je i pytam gdzie on jest? przeciągają zaspane rogi wychylają się z łupin mrużą oczy od słońca i nikną nie mowiąc nic. pytam kamienia gładzę chropową powierzchnię ciepłą spragnioną ręką. milczy. pytam słońca. pochyla głowę na zachód i idę za słońcem na zachód żeby znaleźć ciebie. jw.

oczekiwanie jest naszą porą a najlepiej jest czekać na ciebie tyle wieczorów zakwitło na roześmianym niebie jesteśmy tacy sami trzymamy się za ręce i nawet kot pod piecem zamilkł i słucha jak pada deszcz pluszczą krople - to twoje nogi idziesz do mnie przez złote kałuże twarz ci zmokła - scałuję deszcz chodź chodź w moje ręce ciepłe w moje ręce oczekujące w moje usta zachłanne jak deszcz jw.

\"Znaleźć ciebie - spojrzeć na ciebie - to zaledwie przedsionek wyobraźni - ale już niedostępny moim oślepionym przez żal zmysłom. Nie potrafię przypomnieć rysów twojej twarzy - zatarły się w rozpaczy jak słowo w plamie atramentu. Twój głos nie śpiewa we mnie - we mnie która byłam najlepszym rezona- torem tego głosu. Nie śpiewa bo krzyk samotności zagłuszył cierpliwe wyrazy wypowiadane twoimi ustami. I ręce twoje pogubiłam i usta i wszystko to co było tobą odeszło - żeby zrodzić się na nowo w nagłym ostrym bólu po tobie. \" jw.

obłe ciała delfinów w ciepłej wodzie południowego oceanu obłe ciała delfinów w ciepłej wodzie południowego oceanu mądra kobieta mówi: życie jest piękne plażą przejeżdża samochód słyszę warkot motoru i śmiech dziewcząt mądra kobieta mówi woda jest ciepła wyciągam rękę dotykam wody słońce wysysa wilgoć z gorącego piasku dobra kobieta podaje mi wodę (tak Samarytanka u studni poiła ukochane usta) szczupła kobieta mówi: jest miłość jej oczy są zielone jak woda jej uśmiech ciepły jak słońce obłe ciała delfinów tańczą w słonej wodzie oceanu kobieta mówi: życie miłość woda filozofowie starożytni noszą w brodach czerwone kokardy przechadzają się wolno po białym rynku Aten moje usta są wilgotne i ręce chwytne myślę: czemu nie miałabym uwierzyć raz jeszcze jak łatwo wierzyć na rozgrzanej plaży południa kiedy słońce ociera się jak kot o skórę kiedy woda jak usta kochanka dotyka skóry kiedy drży skóra całowana wodą i słońcem ciała delfinów są obłe jak słońce nieuchwytne jak miłość zielone jak woda Poświatowska

kochanie ja ci zatańczę kochanie ja ci zatańczę pośród słów i pośród motyli ja pozbieram z osowiałych drzew błyski i asfalt posrebrzony księżycem i deszczem w ręce jak dziecinną zabawkę do ust ja ci nie powiem bo twoje uszy nie są aby słuchać moich niewolnych słów lecz na uwięzi twego uśmiechu przypełznę uniesieniem dzikim i cicho położę się u twoich nóg schyl się tyle złota tak blisko j.w

Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy już mnie nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą się dziwić mojej śmierci- zapomną. Nie łudzmy się, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc. H.P.

Pożegnanie Odpychasz mię? - czym twoje serce już postradał? Lecz jam go nigdy nie miał; -- czyli broni cnota? Lecz ty pieścisz innego; - czy że nie dam złota? Lecz jam go wprzódy nie dał, a ciebie posiadał. I nie darmo; choć skarbów przed tobąm nie składał, Ale mi drogo każda kupiona pieszczota, Na wagę duszy mojej, pokojem żywota; Dlaczegoż mię odpychasz? - nadaremniem badał. Dziś odkrywam łakomstwo nowe w sercu twojem: Pochwalnych wierszy chciałaś; marny pochwał dymie! Dla nich więc igrasz z bliźnich szczęściem i pokojem? Nie kupić Muzy! W każdym ślizgałem się rymie, Gdym szedł na Parnas z lauru wieńczyć cię zawojem, I ten wiersz wraz mi stwardniał, żem wspomniał twe imię. Adam Mickiewicz

Na przyszłość wybiorę się do ciebie wybiorę ciebie na długie lata http://www.youtube.com/watch?v=_VPWhUqPuj8&feature=related