Jak się zakochać wobec kogoś, kogo się kocha, kto skrzywdził i nie będzie mój??

Rok akademicki się zbliża i zacznę regularnie widywać kogoś, w kim się na zabój a nieszczęśliwie zakochałam. Trochę mnie skrzywdził.choć chyba nie zdawał sobie z tego sprawy... W wakacje trochę mi się popękane serce zabliźniło, ale ciągle o nim myślę. Z drugiej strony ciągle mnie boli i ciągle się czuję trochę upokorzona... Jak mam go teraz traktować, żeby zachować jakąś godność?? Udawac, że go nie widzę, nie lubię i że mnie nie obchodzi czy uśmiechać się do niego jak do wszystkich, być miłą, uprzejmą i też udawać,że mnie nie obchodzi??

Mam podobnie, ja nie wiem jak to będzie, tez mi jeszcze nie przeszło, więc róznie może być.

ja bym postawiła na to drugie. Zachowaj sie jak kobieta z klasą i zrób tak że to co on tobie zrobił to sie tym nie przejęłaś. Ale żebyś oczywiście nie była u niego na każde zawołanie

chyba nie ma co kombinować, najlepiej w miarę naturalnie się zachowywać.

najlepiej w miarę naturalnie się zachowywać. Wlasnie nie zachowuj sie jakos szczegolnie--unikaj skrajnosci

ale naturalnie będzie ciężko, bo pewnie jak go zobaczę pierwszy raz, to się nogi pode mną ugną, a potem nie będzie dużo lepiej. Naturalność musi więc być wystudiowana. I nie wiem, czy bardziej niby-naturalnie będzie, jeśli widząc go rzucę od niechcenia lodowate "cześć" i pójdę dalej czy jeśli z uprzejmym uśmiechem krzyknę "Maaarcin, czeeeść! Co u Ciebie słychać?"

wiem że będzie cięzko z naturalnością, obie wersję wydają mi się właśnie nie naturalne ;). możesz zrobić tak powiedzieć cześć Marcin, ale w miarę tak normalnie, ale już go nie zagadywać, ale jak on Cię zagada to chwilę z nim pogadać...

Cięzko mi tym bardziej, że w czerwcu sobie obiecałam, że on w październiku zobaczy, co stracił - czyli że schudnę, wyładnieję, nabiore pewności siebie, znajdę sobie świetnego, superprzystojnego faceta i, co najwazniejssze, się odkocham. Nic mi z tego nie wyszło - nie schudłam, raczej zbrzydłam i pewności siebie mam mniej niż kiedyś, superprzystojniaka sobie znalazłam, ale rzucił mnie po miesiącu i się nie odkochałam. Myślę o nim ciągle, tyle tylko, że już sobie nadziei nie robię. Nienawidzę się... Boję się, że jak go zobaczę, to zemdleję albo się zachowam jak ostatnia idiotka, zacznę jąkać czy coś...

oj chyba przesadzasz, szczególnie z tym, że zemdlejesz na jego widok, musisz to przeżyć, tera trudno określić, to jak to wyjdzie.