Jak się zmienić?

Już od paru lat jestem typem samotnika, inaczej tego nie potrafię nazwać. Wolę być sam, zająć się czymś i tylko sobą. Jeszcze w gimnazjum miałem swoją paczkę, codziennie gdzieś wychodziłem, nie było mnie w domu do późna, to był piekny okres. Z czasem straciłem tych kolegów... zaczynało się picie, palenie, a nie wtedy to nie pociągało, tym bardziej, ze chlali do upadłego. Coraz rzadziej z nimi wychodziłem, odmawiałem. W końcu więź się urwała. Później było liceum. Byłem w klasie gdzie było kilku chłopaków. Kolegowałem się z dwoma, z tym że problemem było to, że mieszkali w innych miejscowościach... Przestałem mieć kolegów w swoim mieście. Porozchodzili się po różnych szkołach, poznali innych znajomych. Myślałem, że na studiach to jakoś nadrobię. Faktycznie, poznałem parę osób, ale nadal byłem zamknięty w sobie, mimo, że potrafię to ukrywać. Jestem taki pozorny wesołek, lubię się pokazywać w towarzystwie, chcę być zauważany i to mi się udaję. Zawsze jeśli były jakieś wyjścia, itp. udawało mi się zakamuflować, wytłumaczyć. Udawało mi sie przekuwać swoje lęki w pozorne lenistwo. Tzn. byłem gdzies parę razy i za każdym razem bawiłem się świetnie, jednak nadal nie porafię się przełamać i zawsze odmawiam wszelkim propozycjom. Bardzo chcę się zmienić, mam 20 lat i myślę, że to doskonały moment, żeby się przełamać i uwierzyć w siebie. Tyle, że nie wychodzi mi to. Podczas gdy moje jedno 'ja' chce się bawić i uzywać życia, wtedy to drugie każe mi się nie wychylac i stawiać na własne bezpieczeństwo, choćby przed kompromitacją czy nieakceptacją. Pragnę mieć dużo znajomych, żebym zawsze mógł się do kogoś zwrócić pogadać, nie chcę być sam. Wiem jak bardzo jestem zniewolony przez swoje lęki... Wiem, że mam wszelkie predyspozycje, że mógłbym zauroczyć każdą dziewczynę, bo mam i wygląd i w głowie :P Moją jedyną blokadą jest strach przed ludźmi...

masz chyba jakies zle doswiadczenia jak poznajesz nowa osobe nie przekreslaj jej odrazu postaraj sie ja poznac i zaprzyjaznic ;)