czyj to wiersz?

(...) Nad grobem mym nie stój, roniąc łze Nie ma mnie tam, nie zmorzył mnie sen. Jestem świeżego wiatru powiewem, błyszczącym diamentowo śniegiem, na zboża kłosie słonecznym promieniem, dzwoniącym deszczem jesiennym. Gdy zbudzisz się w słodkiej, porannej ciszy w ptasim świergocie mnie usłyszysz. Szybuje w przestworzach razem z ptakami. Na nocnym niebie migocę gwiazdami. Nad grobem mym nie stój roniąc łze... Nie ma mnie tam, nie zmorzył mnie sen..."