problem rujnujący życie

moim problemem w kontaktach z facetami jest właściwie brak takowych, ponieważ gdy tylko widze że ktoś jest mna zainteresowany (np. patrzy się znacząco i uśmiecha do mnie), to ja sparaliżowana odwracam wzrok i udaje że tego nie zauważam. Właściwie nad tym nie panuję, to jak paraliż mięśni twarzy. To nie jest kwestia, że ktoś mi się nie podoba. Tak jest zawsze z każdym facetem. Efekt jest taki że jestem, byłam i będę sama. Ciągle żałuje, że odrzuciłam parę osób. Ciągle cierpię, bo jestem osamotniona.

no tez tak mam, aczkolwiek po odpowiednim treningu jest lepiej, np nie umialam sie nawet usmeichnac do faceta ktory mi sie podoba a teraz juz umiem, bo mnie nie paralizuje, czyli przestan jeczec i bierz sie fo treningu

a na czym ten trening polegał? usmiechać się do kogo popadnie? czy masz jakiś inny pomysł?

uśmiechałam się do każdego fiuta i mi przeszło

Mi to zakrawa na zaniżone poczucie własnej wartości i tyle.

Nieśmiałość baaardzo utrudnia życie...wiem coś o tym, też tak kiedyś miałam, ale już w liceum się tego "pozbyłam" ;) Stwierdziłam, że szkoda tracić nowe znajomości i kumpli przez moją nieśmiałość ;) Ja po prostu szłam w zaparte...jeśli ktoś się uśmiechał do mnie to odwzajemniałam to patrząc sie przy tym prosto w oczy chłopaka. Jak trzeba było zagadać do jakiegoś kolesia, żeby kupił piwo to zawsze szłam ja. Od tak dla treningu :P I potem już było spoko :P