jak to zrobic?

mam problem z nawiazywaniem kontaktu z innymi. pewnie wynika to z tego ze zrazilam sie du ludzi i z tego ze jestem sama. nie mam ani faceta ani bliskich znajomych, przyjaciol. idac ulica nie potrafie spojrzec nikomu w oczy. omijam skupiska ludzi i najpewniej czuje sie w domu. nie chce by tak bylo. chce sie z tego wyrwac i zaczac zyc, zaczac nawiazywac nowe znajomosci, tylko jak przelamac ten hamulec?

musi być jakiś powód?.....................

Nie wiem, ale chetnie się dowiem, bo mam identyczny problem.

ciekawe...

pewnie jest niejeden- chociazby brak pewnosci siebie, pomimo ze ponoc nie powinnam miec ku temu powodow, a jednak :(

Jestes na dobrej drodze zeby przegrac zycie :) Ja juz przygrywam od jakiegos czasu A ile masz lat? I jak sie dogadujesz w pracy albo szkole?

i skad u ciebie taki problem???????????

a to czemu? szalej nie pytaj co dalej

Ja mam 26 lat, nie wiem skąd to się wzięło. W szkole podstawowej było ok, potem w liceum i na studiach - coraz gorzej. Teraz nie utrzymuję z nikim obcym kontaktów. Mam świadomość, że jeśli tak dalej pójdzie, to skończę jako zgorzkniała stara panna.

spi nic dodać nic ująć u mnie to samo i mam tylko jeden rok wiecej od ciebie. w pracy jakos daje rade, paradoksem jest to ze pracuje w obsludze klienta i sprzedaz idzie mi calkiem calkiem ale w zyciu- poza praca porazka. jeszcze pare lat temu nie mialam takich problemow, ale teraz jest koszmarnie.

spi ---a ladna jestes? To bys miala latwiej

bycie ladnym nie ma tu znaczenia, uwierz

Masakra --pracowac w spzedazy i miec problemy z kontaktami A u ciebie zawsze tak bylo ?

No jak nie ma --jak kobieta jest ladna to faceci sami beda podchodzic i probowac

Uroda ma znaczenie. Ja pierdolę :|

Co z tego, że piękna, skoro nie patrzy w oczy i widać, że ma ochotę uciec, gdzie pieprz rośnie? Czerwieni się, ręce się trzęsą, ma chrypę ze strachu? Jednostronne zainteresowanie nic nie da.

uroda nie ma znaczenia gdy czlowiek nie potrafi nawet spojrzec w oczy ludziom idacym naprzeciw niemu. nie twierdze ze nie mam powodzenia, bo mam ale nie w tym rzecz. a w pracy to jest odgrywanie roli. taki kontakt czysto formalny jest duzo latwiejszy niz towarzyski w czasie wolnym od pracy

spi chociaz ty jedna rozumiesz w czym rzecz. pozdro dla ciebie

a pracujesz chociaz czy siedzisz w domu?????????

Żeby nie było - nie jestem piękna, jestem normalna dziewczyna. I nie sądzę, żeby mój wygląd zadecydował o mojej sytuacji osobistej, bo dużo brzydsze dziewczyny mają facetów i grono znajomych.

No ale w pracy tez sie rozmawia towarzysko Jak sobie z tym radzisz? Masz dobre stosunki ze wspolpracownikami?

martini - również pozdrawiam Tak, pracuję, w biurze. I nienawidzę tej pracy, najchętniej pracowałabym w domu.

udane zycie towarzyskie?????

pracuje z 3 dziewczynami i juz sie zdazylysmy dosc poznac wiec z nimi kontakt i rozmowy bez problemu nawiazuje. zeby dokladnie opisac moj problem musialabym tu pisac powiesc, dlatego pewnie ciezko zrozumiec moj problem. zawsze bylam niesmiala ale pozniej to sie zmienilo i moje zycie towarzyskie kwitlo. pozniej powoli zaczelo sie to zmieniac- kolezanki znalazly sobie chlopakow, czesc znajomych wyjechala, mialam chlopaka ktory takze ograniczal mnie towarzysko i nagle ocknelam sie i spostrzeglam ze wokol zrobilo sie pusto, nie bylo z kim gdzies pojsc na piwko itp i tak zasiedzialam sie w domu, kontakty towarzyskie umarly a ja ze tak to nazwe "zdziczałam" i doszlo do tego ze mam problemy z nawiazywaniem kontaktow towarzyskich- niezwiazanych z praca

tez nie lubie mojej pracy, glownie dlatego ze musze wciskac ludziom to do czego sama nie mam przekonania i czego sama bym nie wziela

Nie potrafie ci poradzic ale sa tu osoby w gorszej sytuacji -maja takie problemy z kntaktami ze nie potrafia znalesc prac Moze sprobuj przez te kolezanki kogos poznac tak bedzie najlatwiej A jak ktos tylko siedzi w domu i nic nie robi to nawet nie ma przez kogo poznac innych osob

Mozesz sprobowac z psychologiem --jak nie pomoze to raczej nie zaszkodzi przynajmniej

a ja bym was dziewczyny chętnie poznał i nawet mogę powalczyć o tą znajomość jeśli nie będziecie miały dość siły :) kiedyś też "zdziczałem" ale uświadomiłem sobie, że poznawanie nowych ludzi nie jest jednak takie złe :) pozdrawiam .

dziewczyny więcej optymizmu:)

czy ja wiem, czy "udało" :) u mnie sytuacja wyglądała tak, że byłem w związku w którym byłem tak totalnie zatracony w drugiej osobie, że nie potrzebowałem nikogo "innego"... mieliśmy siebie i nie potrzebowałem spotykać się z innymi osobami, interesować się życiem znajomych czy przyjaciół... praca, ona, dom, praca, ona, dom i tak w kółko... a potem się skończyło i nagle okazało się, że nikogo już obok siebie nie mam :] no i powoli, powoli od tego czasu odbudowuję kontakty ze starymi znajomymi i staram się zawiązywać nowe :)