ślub, dziecko..wszystko takie odległe

mam 19 lat jestem ze swoim chłopakiem juz ponad 3 lata i bardzo się kochamy,przeszliśmy w naszej historii kryzys gdzie pewna osoba chciała nas rozdzielić,ale przetrwaliśmy go i jesteśmy pewni,że chcemy spędzic ze soba reszte życia.Ja tak bardzo chciałabym już z nim zamieszkać, wiem że na wszystko przyjdzie czas,ale ja jestem pewna,że to jest ten i chce go mieć przy sobie codziennie,chciałabym się budzić i usypiać przy nim...chciałabym żebyśmy zamieszkali ze sobą,wzieli ślub bo wiem,że to bedzie najpiękniejszy dzien w moim życiu, chciałabym nastepnie mieć z nim dziecko, widzieć nas w roli rodziców, taka szczesliwa rodzinke, a jak patrze na to realnie to jestem załamana, bo wiem,że zanim to wszystko nastąpi minie jeszcze bardzo dużo czasu:(

Ej.. Ty jeszcze młoda jesteś. Wyluzuj. Dorośnij do pewnych rzeczy i nic nie planuj. Z ślubem to się nie spiesz bo masz jeszcze czas o po co masz go brać, coś się spieprzy po roku, czy 2 po ślubie i z wielkiej miłości pozostanie ci tylko samotne wychowywanie dziecka. 19 lat... kurczę, ja w tym wieku to jeszcze się bawiłem.

Najpierw z nim zamieszkaj moze bo poprzednik ma racje co jak cos sie spieprzy np 2 lata po slubie .dziewczyno pozatym korzystaj z zycia poki co masz czas na dziecko slub wyszalej sie .Dziecko to duza odpowiedzialnosc wiele wyrzeczen masz czas

czesc ja majac 19nscie lat wyprowadzilam sie z domu. Bylismy zareczeni. Zamieszkalismy ze soba we wrzesniu 2007, w styczniu ustalilismy date slubu . 6.09.2008 odbyl sie nasz slub:) Jestem najszczesliwsza 20 latka na swiecie i mam cudownego meza:) Pracujemy, na razie wynajmujemy mieszkanie, planujemy budowe domu:) Staramy sie o dzidzie:) Niczego nie zaluje mimo ze na poczatku byly problemy finansowe, bylo roznie ale teraz moj maz super zarabia ja tez. Stala praca to jest bardzo wazne. Kochamy sie i jestesmy szczesliwi:)

Życzę ci tego aby twoje szczęście trwało jak najdłużej ja będąc w twoim wieku też wpakowałam się w małżeństwo, dziecko, studia jednym słowem wielka miłość była. Dziś mam trzydziestkę i szczerze mam dość tej miłości najlepsze lata życia zmarnowałam, mam do siebie żal eh życie, moje wspólne życie z mężem kończy się rozwodem nie dałam rady.

jestem w wieku karoili, tez rocznik 1988 :| Powiedz ty mi jakim cudem super zarabiasz w tym wieku? :| mąz dziecko dom? :| mnie przeraza taka perspektywa w ogole przed 30.. takie rzeczy to tam kiedys a nie w najpiekneijszym okresie zycia:|

Kolejna, ktora wierzy w wyidealizowany żywot. Po co Ci sie tak spieszyc? Do czego? Teraz masz fajnie. Jestescie mlodzi, bez zobowiazan. Możecie szalec, podrozowac, cieszyc sie zyciem. Gdy przyjdzie czas na malzenstwo, dziecko, powazna prace wtedy docenicie to co teraz macie. Zreszta...czy twoj ukochany rowniez ma takie infantylne podejscie do zycia?

korzystaj z życia.twoje koleżanki beda szalec a ty co pieluchy ,pranie gtowanie.każdy myśli otym pieknym dniu w zyciu tylko możesz później żałować czemu tak postąpiłaś wczesnie.traci sie kolezanki nio bo kazdy szuka takiej z która może pogadać ,wybawić sie a ty co dziecko i dizecko

nie pakuj sie jeszcze w obowiazki pomysl raczej o studiach kursach nauce o tym że możesz zwiedzic swiat małżeństwo jest super jeżeli wczesniej spełniłaś sie jako człowiek nie chodzi mi o kariere tylko jeżeli za wcześnie wejdziesz w małżeństwo albo nawet w zamieszkanie z chłopakiem szybko sie rozstaniecie nie jesteście jeszcze na to gotowi porozmawiajcie załózcie sobie priorytety co kiedy a nie takie łapu capu w tym nie ma logiki nie sparzcie sie za wcześnie

Tez jakoby jestem zwiazana z tematem ... ahh duzo by gadac... Robilam test osobowosci wg dalay lamy - wyniki sa niezwykle (z trzech tylko pytan) tu : http://tnij.org/testosobowosci