Bez make-upu jak bez ręki P

Przydarzyła mi się ostatnio wesoła historia. Trzeba zaznaczyć, że jestem osobą bardzo przywiązaną do makijażu, czyli raczej nie spotkacie mnie na ulicy bez odpowiedniego przystojenia. Oczywiście nie gustuję w kolorowych plamach w wersji "ruska lalka", przepraszam za określenie, ale klasyczna czarna kreska na oku, mocno wytuszowane rzęsy i podkład w kolorze porcelany . No i tak to jest, wszyscy moi bliscy się do tego przyzwyczali. Jeśłi na przykład padnie spontaniczny pomysł "idziemy do kina", to trzeba dać mi te 10 minut na poprawienie "kamuflarzu", jak mówi złośliwe mój chłopak. No i tak. Ostatnio jednak zdarzył się wyjątek: w sobotę rano zapomniałam o czymśtam do obiadu ze sklepu. Wiedząc, że za chwilę zamykają, wyleciałam z domu zupełnie nieumalowana i biegnę. W sklepie zabrałam z półek co tam trzeba, staję w kolejce, patrzę, a przede mną stoi moja bliska kumpela ze studiów. Więc trącam ją i mówię zwyczajowe "cześć, stara". Dziewczyna przygląda mi się z mieszaniną zdziwienia i zażenowania i w końcu bardzo oficjalnym tonem stwierdza, że "my się chyba nie znamy". Osłupiałam. "Yyy… to ja, Magda… siedzimy obok siebie na studiach już od jakiś dwóch lat." W tym momencie następuje cisza, a po niej histeryczny wybuch śmiechu koleżanki. Okazuje się, że nie poznała mnie bez makijażu. Naprawdę! Dla usprawiedliwienia jej można dodać, że ona tak samo pobiegła po coś zapomnianego i była odrobinkę zaspana  ale tak czy siak. Jestem trochę dumna a trochę zadziwiona skutecznością mojego "kamuflarzu" 

buaha xD ja bym sie raczej nie cieszyła :P ze ludzie mnie nie poznaja bez makijazu xD

Z czego tu być dumnym? Że au naturel wyglądasz jak inny człowiek? :O

na twoim miejcu bym sie nie cieszyła :P

no, w twoim wypadku kamuflaz to chyba rzeczywiscie dobre slowo :P

hej, ja mialam keidyś bardzo podobną przygodę, tylko, że tamta koleżanka naprawdę ostro się malowała, bo była taką trochę gotykówą. i też kiedyś nie mogłam uwierzyć, że ona to ona jak ją na imPREZIE bez tej całej mąki i węgla na twarzy….

Jestem trochę dumna??????????? z czego

dzieczyny rzeczywiscie maja takie magiczne podejscie do makijazu czasem, ze "jak sie nioe wymaluje, to juz nie jestem soba"

Totalnie! Kumpela mi raz drzwi nie chciała otworazyć do mieszkania, bo nie umalowana była! Mi! Nie facetowi nawet!

no bo to juz jeset takie teatralne, ze makijaz buduje mi osoboweosc, nie wazne czy przed facetem, kumpela czy sama soba...

to chyba nie jest nic złego. Dobrze jest umieć się określić, w sensie wyglądu, stylu. Ja nie lubię takich niedookreślonych.

Ale ja to świetnie rozumiem! Przykład kumpeli to trochę skrajność, ale ja jestem absolutnie uzależniona od błyszczyka BeYu na przykład. Jak go nie mam na ustach to czuję się goła. I musi być ten konkretny zapach i konsystencja. O.

Ja tak samo mam swoje ulubione rzeczy. I nie wyobrażam sobie bez nich wyjścia z domu. Myślę, że każda kobieta ma coś takiego.

ja bym nie byla dumna tylko zalamana:O wniosek jaki mi sie nasuwa..albo ladujesz tak duzo tapety ze az nie ponznaja ciebie bez niej( bo chyba kreska na oku i podklad jak piszesz az tak nie zmieniaja czlwieka???) albo bez makijazu wygladasz duzo gorzej niz bez( to tez nie jest optymistyczne) podsumowujac...porazka:/ ile tego masz na twarzy ze az ludzie ciebie nie poznaja?:O

:D:D:D:D

Dumna pss to ile TY tego zakładasz na siebie?Koljeny przypadek 'człowieka maski':P

ty:P

moja prztjaciołka też jest mistrzynią perfekcyjnego makijażu i nawet jak siedzi cały dzien w domu, bo np. jes chora to i tak ma tapetę. raz wpadłam do niej jak akurat farobowała sobie włosy i była nie umalowana i kilka razy jej sie przyglądałam, czy to na prawde ona :P