każdego dnia

o nim myślę. kocham go od prawie 10 lat. od momentu, kiedy pierwszy raz, jako nastolatka, go zobaczyłam i nogi się pode mną ugięły. 4 lata czekałam na niego. potem 4 lata byliśmy razem. od ponad roku już nie jesteśmy razem. a ja codziennie o nim myślę. niezależnie od tego, czy go widziałam codziennie, czy nie widzę go od roku, moje uczucie się nie zmienia. Boże, jak ja żałuję, że to nie wyszło. jak mi jest przykro, że jestem z kimś, kto nie wie o tym i się stara, że on też ma kogoś i może ją kocha bardziej niż mnie. a ja wierzyłam, że to największa miłość, jaka może się człowiekowi przydarzyć. skoro to trwa tyle lat, to nie wiem, ilu lat potrzeba, żeby przestać to czuć????

czy ktoś też czuje podobnie? jak sobie z tym radzicie? można sobie w ogóle z tym poradzić??

echh... widzę, że nikt nie ma takiego melancholijnego nastroju jak ja i nie chce się nikomu o tym gadać. trudno. ważne, że ja wyrzuciłam z siebie coś, co mi leżało na sercu. teraz idę spać. dobranoc wszystkim.

czemu oszukujesz tego nowego? tego nie da sie w nieskonczonosc ciagnac, czy wlasny egoizm ma wg. Ciebie bazowac na nieszczesciu Twojego obecnego chlopaka?