dziewczyny pomozcie....blagam

Jakis czas spotykalam sie z chlopakiem z Turcji, byl dla mnie kochany, dzis dowiedzialam sie, ze jestem juz w 10 tygodniu ciazy. Zawsze mialam problemy z okresem, czesto byl nieregularny, wiec i tym razem sie nie przejmowalam. A jednak stalo sie. Co ja mam teraz zrobic? On jest wspanialym facetem, kocha mnie, ale ja nie wiem czy chce sie z nim wiazac na cale zycie

Proponuje puknac sie w czolo i moze zmadrzejesz rozkapryszona dziewczynko!!!! No sorki ale cos nie za bardzo z Toba... Kocham go, jestem w ciazy, ale nie chce sie CHYBA wiazac... z Turkiem jeszcze! :(( A zyjesz na pewno czy tez CHYBA??????????? Z seksu moja droga biora sie dzieci, wiec obudz sie i wypij piwo ktore sama sobie nawarzylas. Nie zycze Ci zeby kiedys ten Twoj Turek dal Ci w kosc choc z drugiej strony nie zdziwilabym sie ;(

ahahahahhah Turek wpadl do polski sie zabawic i zasial. No to lipe masz babka ;) siedz i placz.

idz sie powies. jestes zwykla polska szmata dla turka :/

nie wiedzialam ze tu takie chamstwo panuje wiec nie udzielam sie tu wiecej

Turyru heheheh dobre.... wolwa8* jestes w pl czy turkolandii?

Wymadrzacie sie a dziewczynie nie pomozecie... Po fakcie kazdy madry, wiec skoro wy, od ktorych kipi taka zlosc, poradzicie dziewczynie cos madrego? Autorko, nie martw sie :) Moja znajoma ma dziecko z hiszpanem, wychowuje je sama w PL a z malego juz widac ze ma ten blysk w oku :) Za kilka lat i z jego powodu beda tu kafeteriuszki wylewac lzy niespelnionej milosci... ;)

Ja bylam w podobnej sytuacji. Spotykalam sie dosc dlugo z...Turkiem. Ja sie po prostu zabujalam a on mnie chyba naprawde kochal i wiazal ze mna powazne plany na przyszlosc. Niestety caly czas bylo to cos, co podpowiadalo mi ze to chyba jednak nie ten, nie ten jeden na cale zycie, a po tym jak on sie zaangazowal, wiedzialam ze to nie sa zarty. Zdecydowalam ze jednak chyba nie bedziemy razem i wtedy okazalo sie ze jestem w ciazy. Pierwsza mysl to oczywiscie -mam problem, musze go szybko rozwiazac. Aborcja. Ale szybko oprzytomnialam i pomyslalam, ze to przeciez cos wspanialego dac zycie innemu czlowiekowi, to nie tylko JEGO dziecko, ale takze czesc mnie i powstalo jako wynik uczucia a poza tym to uznalam ze to byloby strasznie nie fair, ze ja sie zapomnialam pod wplywem chwili i zamiast poniesc dojrzale konsekwencje swoich "doroslych" decyzji, wywyijam sie w tak perfidny sposob. Nie usunelam. ani przez chwile nie zalowalam tej decyzji. On okazal sie wspanialym ojcem mimo ze nie jestesmy razem. Staral sie z calych sil mnie odzyskac, ale ja juz tego nie czuje. Kocham swoje (nasze) dziecko.Pomysl o tym, ze to nie tragedia ale ze spotkalo cie ogromne szczescie. wiem ze to moze byc trudne na poczatku, ale warto.

dzieki chociaz jedna zyczliwa osoba sie znalazla, malolata nie jestem, mam 25 lat, moj chlopak jest z zawodu fotografem, skonczyl w Polsce studia. Powiedzial mi, ze ogromnie sie cieszy i chce byc ze mna, jednak wciaz mam ogromne obawy przed przyszloscia, moze sie martwie na zapas, ale chcialabym, zeby bylo dobrze.

każdy ma obawy..to normalne w takiej sytuacji

Nie martw się na zapas, co ma być, to i tak będzie, a jak już jest, to trzeba się z tym zmierzyć :). Nie przejmuj się złośliwymi komentarzami, bo nie ma czym. Fakt, to przykre, ale ludzie tacy są. A jeżeli on jest cały czas z Tobą, to dobrze. Nie musicie od razu brać ślubu, bo dziecko - pamiętaj o tym :). Dbaj o siebie i o malucha też :*

jej dziecko pewnie idzie już w tym roku do 1 klasy... :O po co odkopujecie takie stare tematy :O

no cóz zrobiłas bład trudno,skoro Cie kocha powiedz mu o ciązy moze przyjedzie do Pl i będziecie normalnie zyć ,ślubu nie bierz ,oni mają jakies chore zasady

Życzę Ci powodzenia. Czasami życie układa się inaczej niż w spodziewany sposób... Często z naszej winy, ale co zrobić, trzeba żyć dalej. Mam nadzieję, że wszystko Ci się poukłada, pogodzisz się z ym niespodziewanym przebiegiem wypadków i będziecie szczęśliwą rodziną, a Wasza miłość pięknie rozkwitnie. Ważne, że masz wsparcie w partnerze, najgorzej jest zostać samemu w takim trudnym i przełomowym momencie swojego życia. Twoje obawy nie są niczym dziwnym - całe Twoje życie się zmieni. Ja stresuję się z powodu byle głupoty, nic dziwnego, że czujesz się niepewnie. Nie podejmuj pochopnych decyzji pod wpływem strachu... Staraj się myśleć trzeźwo, bo od teraz decydujesz nie tylko o sobie, ale też o przyszłości swojego dziecka. Pamiętaj o tym. :)

Myśle, że o tym pamięta. Temat z 2008 roku, dziecko ma już z 6 lat :P