Mój brat - mój koszmar.

Dzięki wam serdecznie za wasze rady... musiałam się wyżalić, on nie jest normalny. I rzeczywiście muszę go nagrać kiedyś żeby mieć jakieś dowody w razie czego. Co nie będzie zresztą trudne, bo tylko patrzeć jak znowu mu coś odbije. Tam gdzieś na Wikipedii czytałam, że właśnie cechą jest brak uczuć: współczucia, skruchy czy wyrzutów sumienia.. z nim jest tak samo. Bo rozumiem, że można się kłócić, ale czuje się po kłótni, że może to czy tamto się powiedziało niewłaściwego, może za bardzo, nie potrzebne to było... a ja widzę, że on nie ma takich uczuć. On sobie tv ogląda, śmieje się sam do siebie i gada (!), wiem, mamy pokoje obok siebie i nieraz już słyszałam...

Będę jeszcze z Tomkiem o tym mówić jak wróci z zajęć, bo to jest nie do wytrzymania, chora sytuacja. Najbardziej to mi babci żal, bo nieraz widzę jak płaczę, bo znów jej coś powiedział, obraził itp. A ona też nie jest już zdrowa, wiele się w życiu nacierpiała, to chociaż na stare lata by jej się przydało odpocząć. A to co ma to też się zawsze dzieli, pomoże nam, zajmie się domem jak nas nie ma ...