Spuściłam swoje dziecko w klozecie

I sama nie wiem jak się z tym czuć. Pamiętam, jak w podstawówce, na biologii, biologica ze schizą uczyła nas,żeby miesięczne odchody zbierać na ręcznik, jeśli są skrzepy, bo to nasze dziecko i nie godzi się go spuścić w toalecie. Do niedawna miałam ubaw z tego, za każdym razem jak to sobie przypomniałam. A teraz? nie dostałam okresu w terminie. Jak trwoga to do Boga. Nawet do kościoła poszłam,żeby dostać ten okres. Niedawno skończyłam karmić i wszystko się rozregulowało (myślałam) Modlitwy zostały wysłuchane. Hura. Ale okres był coraz bardziej obfity, zaczęły się skrzepy. Matka mówiła,że to nic takiego. W rejestracji u gina zapisano mnie za tydzień (nic poza krwawieniem się nie dzieje? bóle w podbrzuszu, itp? Problem będzie jeśli krwawienie potrwa ponad 7 dni - tłumaczono mi:/) Ale do wizyty do gina nie doczekałam. Krew mnie zalała. Trafiłam na izbę przyjęć. USG nic nie wykazało. Szybka decyzja o czyszczeniu macicy. Wieczorem zabieg, rano do domu. Nic nie wiedzieli (????!!!!!) Wyniki HP za 2 tygodnie, proszę z nimi iść do kontroli. Odebrałam wyniki. Jedno zdanie po łacinie. Po ptokach. To było poronienie. Chyba inaczej sobie takie sytuacje wyobrażałam. I ten dramat matek? ja nic nie czuję. Pustka. Chyba jestem nienormalna... :o Kontrola u gina po niedzieli....ech..

ale ci ktos namieszal niezle w glowie jak bylas mloda, proponuje isc do psychologa...

I chwała ci za to (mogło wyrosnąc na jakiegoś stalina albo innego hitlera) ;)

jeeee - nie sądzę. Mam cudowne dzieci ;P Co do psychologa - nie sądzę by był potrzebny. Tylko tyle czytam, ogladam o traumach kobiet, które poroniły...a ja nic nie czuję..to mnie martwi...

tez poronilam i tez nic nie czulam, tylko mialam wtedy 18 lat a po 2 latach jak odezwal sie instynkt macierzynski to makabra ale dalam rade mnie bardzo zdiwilo to jak twoja babka od biologi mowila o tych skrzepach... glupie babsko albo jakas fanatyczka religijna

Hmm... Moj pierwszy okres po porodzie trwal 8 dni, bylo to 8 dni silnego krwawienia ze skrzepami, nigdy wczesniej i nigdy pozniej tak nie krwawilam:O Czy mozliwe, ze wlasnie wtedy poonilam? I czy lekarz ginekolog mogl tego nie zauwazyc pare miesiecy pozniej?

te kobiety przeżywają traumę, bo bardzo nastawiają się na dziecko, pragną go, mówią do brzucha, nadają imię i inne takie... Nie pamietam dokladnej statystyki, ale samoistne poronienia bez wiedzy kobiety (ot, obfitsza miesiączka) zdarzają się stosunkowo często. Nie ma co rozpaczać nad tym, a już w ogóle - chodzić do psychologa, przeżywać jakąś żałobę itp, skoro nie czujesz żadnego smutku. Nie daj sobie zrobić wody z mózgu propagandą, że kobieta powinna opłakiwać każdy dwutygodniowy embrion, jeśli tak czuje, to ok, uszanujmy to, ale jeśli nie - to jest absolutnie normalne. :)

a czy ktos moze odpowiedziec na moje pytanie? :(

że jeśli ktoś sie nie nastawiał na dziecko i poronił to nie przeżywa tego tak jak osoba,ktora z upragnieniem na nie czekała. zresztą w poczatkowej fazie ciaży poronienia samoistne są bardzo powszechne i o wiekszosci z nich kobiety nawet nie wiedzą.

Moja mama poroniła w pierwszym miesiącu ciąży, tak czasami się zdarza, ja urodziłam się dwa lata pózniej. Przez wiele lat nie wiedziałam o tym , że mama miała poronienie ,dowiedziałam się o tym kilka lat temu.

Pytałam mamę czy to przeżywała , odpowiedziała , że nie , powiedziała, że przed pierwszą ciążą się tak zdarza, normalnie się czuła.

Dziękuję. Pocieszyłyście mnie. Już myślałam,że jestem jakaś do bólu nieczuła i nienormalna :o Faktycznie, dzieci mam już komplet ;) i więcej nie zamierzam. W życiu nie zrobiłabym jednak nic,żeby się go celowo pozbyć, dlatego może zmartwił mnie ten mój brak jakichkolwiek uczuć. Dziwi mnie tylko ta ignorancja lekarzy. Słowem nic nie wspomnieli. A chyba robiąc mi badanie krwi, zabieg czyszczenia macicy, usg powinni coś ustalić (?)