moje życie codzienne

Wstaję wcześnie rano - gdy poranny pieje kur. Chwytam w garść me przyrodzenie i ku chwale Pana tarmoszę je ze wstrętem karząc za grzeszne myśli, lubieżne sny i wojnę na bliskim wschodzie. Gdy już rzygnie z wysiłku kontent ze spełnienia dobrego uczynku biczuję się godzinę różańcem po prababci.

Po śniadaniu, które spożywam w pokornej świadomości, iż chleb mój powszedni pochodzi od Pana udaję się na przechadzkę pod oknami sąsiadów, których w celach zbożnych podpatruję aby donieść Ojcu Proboszczowi o nierządzie i rozpasaniu niektórych jego owieczek. Ksiądz zawsze daje mi za to batonik a jak ukarzę jego narzędzie grzechu (za grzeszne myśli i obrzydłe sny) rtarmosząc je łagodnie - to i paczkę sucharków...