Straciłam przyjaciela??? Pomóżcie.

Czy naprawdę nie może istnieć ta przyjaźń damsko - męska? Czy zawsze musi się to skończyć jak w jakimś durnym romansidle, że jedno się zakocha? :(:( Bo ja już nie wiem. Mam/Miałam przyjaciela przez.. No nie wiem, całe moje życie. Nasi ojcowie założyli jeszcze przed naszymi narodzinami wspólną firmę, mieszkamy blisko siebie, chodziliśmy razem do szkoły. Jak dla mnie to są powody aby traktować go jak brata. Zawsze byliśmy w świetnych stosunkach. Kiedy byliśmy dziecmi napieprzaliśmy się łopatkami, później w okresie kiedy chłopcy są be a dziewczyny są głupie spotykaliśmy się cichaczem po szkole, jak dorastaliśmy radziliśmy sobie w "pierwszych związkach", a teraz gdy jesteśmy dorośli po prostu wiedzieliśmy, że możemy na sobie polegać. Zdrowy, piękny i idealny układ. Tymczasem coś się spieprzyło. Najpierw przestał do mnie przyjeżdżać, w ogóle nic mi o sobie nie mówił, sporadycznie dzwonił. Nie wiedząc co jest grane strasznie się narzucałam. Zaczął się spotykać z jakimiś dziewczynami dziwnymi: jedną, piątą, stopiętnastą. Denerwowało mnie to bo nigdy taki nie był, a ja nie znałam powodu dlaczego się taki stał. W ferie byliśmy na nartach z rodzinami. Unikał mnie jak ognia, co wieczór gdzieś wychodził i wracał nawalony nad ranem. Pilnowałam go gorzej niż matka. Wypytywałam, krzyczałam, prosiłam.. No i któregoś dnia powiedział co mu leży na sercu. Wyznał mi, że mnie kocha i że to trwa już długo, ale wie, że z mojej strony to wygląda inaczej. Że musi mnie unikać bo go to boli. No i unika skutecznie, bo i ja przestałam szukać kontaktu. Tęsknie, mama ciągle pyta co się dzieje, dlaczego go nie ma, a mi serce pęka... Nie mam w sumie nikogo tak bliskiego poza nim. Nie mam rodzeństwa, przyjaciółek... Co ja mam zrobić?

Dziewczyno, ROZMOWA. takie trudne??????

mam to samo, tylko że to ja się zakochałam a jemu to nie na rękę, ogranicza kontakt, rzadko się odzywa, tylko tak kontrolnie, no to... była sobie przyjaźń

I to kolejny dowod na moja teorie,iż przyjzn damsko- meska nie istnieje.

ale..... tobie tez on nie jest przeciez obojetny, przyznaj ze to coś wiecej niz przyjaźń ;-) czy nie....samo to ze za nim tesknisz..

No bo ja go kocham, naprawdę bardzo. Jest dla mnie najważniejszą osobą w życiu. Ale to dla mnie ktoś jak brat! Nie wyobrażam sobie pocałunku z nim...

nie widze problemu. ty chcesz z nim byc? kochasz go? on tez cie kocha..wiec zadzwon do niego.jedz.czy coklwiek na sile wyciagnij i pogadaj. chyba znasz go wiec wiesz co byloby dla niego najlepsze? wiec nie marudz wez sie w garsc i do dziela!!! powodzenia

mi tez właśnie powiedział,że jestem dla niego jak siostra, tylko taki mały drobiazg,że do łóżka tez poszliśmy - z siostrą?

aaa jak brata traktujesz...uu to bardziej skomplikowane... ale..ej moze cos wiecej tez dalo by rade? moze sprobuj...ale jak nie chcesz to nie zaczynaj i nie rob nadziei mu..

mi tez właśnie powiedział,że jestem dla niego jak siostra, tylko taki mały drobiazg,że do łóżka tez poszliśmy - z siostrą?

Być nie chce, nigdy tak o nim nie myślałam... Mi się dopiero 4 miesiące temu 4-letni związek rozwalił, ja nie potrafiłabym się tak szybko przerzucić na kogoś innego, nawet jeśli to chodzi o mojego przyjaciela. Chce żeby znów był blisko, żeby przestał zapinać te durne panny, żeby opowiadał o tym jak mu minął dzień i co planuje... Brakuje mi tego:(

taka ot kamfora, o boże, jaki dupek.. współczuje Ci dziewczyno, naprawdę:* :(

3 lata przyjaźni w pizdu poszło

No ja 21 lat żyje i 21 lat znam mojego przyjaciela... I przez 21 lat nie mieliśmy tak długiej przerwy.. w znajomości.

łącznie znamy się 11 lat, ale te ostatnie 3 lata były bardzo intensywne

Beatryczeeee, nie podchodź do tego tak egoistycznie,że Tobie brakuje tego czy tamtego, jak on Cie kocha a nie chcesz z nim związku to dla niego tak jest lepiej, jego męczy taka przyjaźń tak jak i dla mnie, narazie jest mi ciężko, ale wierzę,że będzie dobrze