Jak się zaakceptować?

Mam 20 lat i mam problem z samooceną. Jestem brzydka, gruba, głupia i nieciekawa, ot, co :). Tyle, że na ulicy codziennie mijam setki brzydkich, grubych i zadowolonych z życia ludzi. Poznaję takich, którzy nie sa najmądrzejsi i najciekawsi, a i tak szczęśliwi. Ja ciągle sobie mówię, że będę szczęśliwa, jak schudnę, jak będę miała ładne włosy i skórę, jak znajdę swój styl, jak kupię sobie jeszcze kilka ciuchów, jak przeczytam jeszcze parę książek. Kiedyś, jak już będę taka, jak trzeba, broń Boże nie teraz, bo jestem beznadziejna. I przez to życie przecieka mi przez palce. Nawet swoją jedyną miłość przez to straciłam. Przekładałam spotkania, byłam zimna jak lód, uciekałam przed nim, no bo przecież nie może pokochać mnie takiej, muszę schudnąć jeszcze pięć kilo, muszę wyleczyć tego pryszcza z ramienia, musze sobie kupić zieloną spódnicę, bo on na pewno lubi dziewczyny w takich spódnicach, no i musze przesłuchać wszystkie płyty jego ulubionych zespołów, żeby przypadkiem nie doszedł do wniosku, że nam się zainteresowania rozmijają. Nie wytrzymał. Wtedy myślałam, że po prostu mnie nie chciał, teraz wiem, że to ja zawaliłam. Teraz powiedzmy, że zrobiłam pierwszy krok - dostrzegłam błąd, jaki popełniam. Tylko co dalej? Staram się uśmiechać do swojego odbicia w lustrze, przestałam patrzeć na siebie ze wstrętem i sama ze sobą czuję się już całkiem nieźle. Ale kiedy wychodzę do ludzi, pojawia się paniczny lęk przed oceną, przed tym, że oni widzą, jaka jestem okropna, że nie polubią, nie zaakceptują, wyśmieją... Jak sobie pomóc??