hmm

nie wiem co robic. popadam w coraz wieksza depresje a sama sobie jestem winna. od kiedy pamietam faceci ktorzy mi sie podobali byli zajęci. raz na 18 poznalam faceta (tzn znalam go juz wczesniej) ale wtedy przegadalismy cala noc. dal mi swoj numer i zaczelismy sie spotykac jako kumple jego dziewczyna nie miala nic przeciwko temu. nie powiem ze mi sie nie podobal ale nie uwodzilam go do momentu gdy widzialam ze nie jestem mu obojetne i stalo sie przespalam sie z nim i to nie raz . mowi ze to beznadziejne jest to co robi dziewczynie, ze ja kocha , ale mnie lubi i nie chce tracic ze mna kontaktu . nie jest tylko tak ze chodzi nam o fizycznosc . swietnie sie tez dogadujemy . ale jego dziewczyna po pewnym czasie nie pozwalala mu sie ze mna spotykac . po kryjomu jezdzil do mnie wieczorem zeby mnie choc zobaczyc po pewnym czasie znalazlam sobie chlopaka ktory mnie bardzo zranil i teraz znow jestem sama a on juz ponad rok z nia. po moim zerwaniu spotkalam sie z nim raz doszlo do zblizenia ale powiedzialam mu ze to sie wiecej nie powtorzy gadamy teraz na stopie kolezenskiej ale tesknie za nim mimo wsyztsko ale wiem ze mnie nie kocha