zachcialo mi sie zwiazku na odleglosc

no i teraz mam za swoje,dostaje juz szalu im dluzej ze soba jestesmy tym wiecej za nim tesknie, tak bardzo chce zeby tutaj ze mna byl ,tak bardzo go kocham i tak bardzo cierpie,jak mam zyc, codziennie chodzic spac sama, budzic sie w pustym lozku,marzyc tylko ze on tutaj jest,jestem w zwiazku a tak jak bym nie byla,zyc od miesiaca do miesiaca zeby go zobaczyc chociaz raz,pieprzone zycie zawsze musi byc takie pokrecone

ja juz jestem tak poltora roku.....

lepiej sie ciesz ze masz fajnego faceta a nie szukaj dziury w calym zajmij sie swoim zyciem

A nie macie realnej sznasy zamieszkać niedługo bliżej albo razem?

ja już tak prawie 2,5 lata:) ale co zrobić:) jeszcze zostało mi 5 miesięcy:) więc damy rade:) dla chcącego nic trudnego:) jaka odległosc was dzieli??

my niby mieszkamy razem,ale on z racji ze pracuje z granica bywa w domu co trzy tygodnie...Kto ma gorzej?

moje zycie to on, chce jego , chce go widziec codziennie,jest mi teraz bardzo smutno i okropnie za nim tesknie,

no ja mam lepiej:) widujemy się co 2 tygodnie:) w nagłych wypadkach:) rzadziej:)

widzisz?:( to nie narzekaj sa tacy ,którzy maja gorzej:PAle na szczescie mam swoje zycie i potrafię sobie je jakos ułozyc bez niego.

to sie pakuj i wyprowadz gdzies blizej niego ;p a tak serio kwestia przyzwyczajenia:) jak mam tak że jak się nie widzimy to jako tako leci:) praca uczelnia dom:) a jak przychodzi moment rozstania to ;(

" moje zycie to on" - przekaż mu moje wyrazy współczucia

on jest teraz w Londynie,nie ma na razie zadnej opcji zebysmy zamieszkali razem,widujemy sie co miesiac,

co tam ja bylam w tkaim zwaizkuy 2 lata na odleglosc 2000km... potem 2 lata normlanie i wczoraj sie oswiaddczyl:D

Dama we mgle... a na jak długo się widujecie??

no to choojowo powiem Ci.

buuuuuummmmmmmmmmmmmm a po jakim czasie ustaliliscie konkretny termin zamieszkania razem?

marudzisz;P i tyle Ci powiem:) jak widzisz nie jestes sama w takiej sytuacji więc jezeli ci zalezy na związku to dasz rade;) dobra ja mykam bo się z koleżanką umówiłam:) zacznij żyć trochę własnym życiem:) i nie myśl tyle o nim:)

w sumie.... wiesz u mnie jest troche zakręcona syt. bo ogólnie znamy się ponad 4 lata:) i byliśmy przyjaciółmi na odległosc, ze względu na brak funduszy na spotykanie się, jak zaczeliśmy pracowac i się już spotykać jako para;) to po 3-4 m-cach:) było powiedziane że jak zrobie licencjat to zamieszkamy razem:)

od roku jestem w takim zwiazku....tez cieprie ...usycham z tesknoty....a gdy go slysze, chce byc z nim...poczuc go....

ale jak ktos wyzej napisal....nie mozesz pisac ,ze twoje zycie to on... zajmij sie czyms to okres oczekiwania wyda sie krotszy.... :) ja pracuje, ucze sie, wychowuje dziecko...niby nie mam czasu...ale myslami wciaz jestem przy nim....gadamy ze soba 2h dziennie... ja narazie nie przeprowadze sie w jego strony , bo mam tu studia...prace... a on sluzy na wysokim stanowisku i od tak nie moze sie przenisc...poza tym buduje dom...pomaga matce... ale wiem ,ze jesli przetrwamy to moze byc pieknie :)

tak więc dasz rade;) tak jak większosc... z ciekawosci ile masz lat??

A mnie się nie zachciało ani mader w Italii, ani faceta w Szkocji. I co? I dostałam jedno i drugie. I co z tymi zachciewajkami...

nie rozumiem czemu nie możecie się przenieść do swoich chłopaków/mężów... jest przecież tyle możliwości. Co Was w takim razie trzyma tu, w Polsce, że nie możecie pojechać do przykładowego Londynu?

Mnie trzyma poczucie odpowiedzialności. Za babcię po 2 zawałach. A inne dziewczyny? Buuu... pewnie masa powodów.

okej.. rozumiem casertanę - naprawdę ma powód i super, że nie budujesz swojego szczęścia kosztem rodziny :) no a reszta forumowiczek?

ja koncze to co zaczełam ;) czyli studia 1-szego stopnia:) i sie wyprowadze:)