Czy tez macie takie poczucie ze marnujecie najlepsze lata mlodosci?

Ja mam caly czas, ta sama rutyna, praca dom - dom praca, chcialabym to zmienic ale na to wszyskto trzeba kaski, chcialabym sie pobawic w zyciu a nie ciagle uzerac z problemami

tak mam

Mam to samo, co prawda studiuję, ale niezbyt łatwy kierunek i zamiast się bawic, to uczę się, robię sprawozdania albo czymś przejmuję:/

A ja nie :P Zabawa to nie wszystko... Ja tak bawiłam się 2 lata... zawaliłam szkołę, zniszczyłam związek, zraniłam faceta którego kocham... chociaż na szczęście on wybaczył mi moja głupotę... Dużo ludzi się na mnie zawiodło... ale teraz powoli naprawiam to wszystko :) Dlatego jeszcze raz powtarzam... Zabawa to nie wszytsko, na nią jeszcze jest czas, po skończeniu studiów, po osiągnięciu czegoś

jak ty marnujesz najlpesze lata życia mając pracę, dom, faceta, życie, znajomych to co ja mam powiedzieć? :O jak nigdy nie miałem bliskich znajomych, dziewczyny, nie mam pracy, nie mam w sumie życia i jedno wielkie nic

Temat dla mnie stoje w msc zmarnowałam najlepsze lata buuuuuuuuuuuuuuuuu

niski...czyli wszystko jeszcze przed Tobą:)

żal mi ciebie niski :(

i mam poczucie, ze czas mi przecieka przez palce i ze kazda chwile moglabym lepiej wykorzystac.

nie mam takiego wrażenia i nigdy nie miałam - był czas, to studiowałam, bawiłam się, potem praca, mąż dom, stabilizacja, teraz dziecko ... Jest super, niczego nie chiałabym zmienić :)

poza tym nie zakluczam sie w niczym na dobre i wydaje mi sie, że to własnie jest klucz do szczęścia - jesli jestem z mężem, to go nadal kocham i szaleję za nim, to że mam dom, pracuję, nie znaczy, że nie mam przyjaciół, nadal się lubimy czasem zabawić ... itp.

tyle ze teraz czuje że marnuje najlepsze lata wczesnej starosci (30 mi stukneła)

nie ma sensu żałować ale my kobiety mamy "gdybanie"w genaach

Ciesze sie ze topic sie rozwinal:) Ja niestety takie poczucie mam, ze marnuje czas, ale tak jak napisala klaudka byl czas na to i na to, i sie wybawila. Dochodze do wniosku ze ja niestety nie wykorzystalam ani lat szkolnych, ani pozniejszych, nie integrowalam sie z ludzmi, nigdy nie mialam takiej grupy znajomych zeby gdzies pojechac itd. Dlatego mam takie uczucie niedosytu. Ktos napisal za duzo zabawy tez niezdrowo, swieta racja, ale chcialabym jej chociaz troszke miec, a te zycie codzienne takie szare tylko zmartwienia i problemy

\"niski...czyli wszystko jeszcze przed Tobą\" ale ja mam 25 lat a w takim wieku już się raczej przyjaciół nie poznaje dziewczyna, hipotetyczna, też nie będzie miała cierpliwości do kogoś całkowicie niezorientowanego damsko-męsko i nawet nie wiedzącego czego by chciał od związków bo nigdy w żadnym nie był pomijając to wszystko kto mnie w ogóle gdzieś zatrudni wiec jak widać w takim wieku to większość już za mną