Zastanawiam się czasami, co oznacza tak naprawdę bycie kobietą?

Dzisiaj. Tu i teraz. Ale wypływającego z "wczoraj". I podążającego ku przyszłości? Czy mam prawo, czy mam podstawy nazywać się i uważać siebie za feministkę?

na pewno masz prawo się postukać po głowie - co do tego nie mam wątpliwości :P

Właśnie to robię. Gdybym się nie stukała w głowę, nie założyłabym tego tematu.

to może powinnaś to zrobić trochę mocniej, skoro nie przynosi skutku :P

Z pukaniem głowy trzeba ostrożnie, żeby nie przedobrzyć. Bo rezultaty zbyt mocnego pukania mogą się okazać dość żałosne.

--nie myśl tyle tylko zanućmy wspólnie piosenkę A.Majewskiej--(ALE jako feministki nie mozemy przy tym ruszać dupkami):D być kobietą, być kobietą - marzę ciągle będąc dzieckiem, być kobietą, bo kobiety są występne i zdradzieckie... Być kobietą, być kobietą - oszukiwać, dręczyć, zdradzać nawet, gdyby komuś miało to przeszkadzać. Mieć z pół kilo biżuterii, kapelusze takie duże i od stałych wielbicieli wciąż dostawać listy, róże. Na bankietach, wernisażach pokazywać się codziennie... Być kobietą - ta tęsknota się niekiedy budzi we mnie. Ekscentryczną być kobietą - przyjaciółki niech nie milkną, czas niech płynie w rytmie walca, dzień niech jedną będzie chwilką. Jakaś rola w głównym filmie, jakiś romans niebanalny... Być kobietą w dobrym stylu, Boże, daj mi... Gdzieś wyjeżdżać niespodzianie, coś porzucać bezpowrotnie, łamać serca twardym panom, pewną siebie być okropnie... Może muzą dla poetów, adresatką wielkich wzruszeń? Być kobietą w każdym calu kiedyś przecież zostać muszę! Ach, kobietą być nareszcie, a najczęściej o tym marzę, kiedy piorę ci koszule, albo... naleśniki smażę...