Boje sie isc na studia..

matura byla, zdam ja na pewno. mysle ze sie dostane na kierunek ktory chce. to jakies 60 km od mojego domu.. nie chce sie wyprowadzac, zostawiac domu, rodziny.. z jednej strony czesto mam ich dosc ale boje sie ze nie bede miala do czego wracac i ze strace cos.. ten czas, te 3 lata. moze pojsc na zaoczne? jeju, co ja mam robic? boje sie!!!

jak masz szanse to na dzienne zobaczysz ze super jest !!! nie ma czego sie bac !! a jak Ci sie nie bedzie podobalo to sie przeniesiesz na jakies zaoczne

ja się boję tylko dlatego, bo nie mam orientacji w terenie. jestem ze wsi, a takie wielkie miasto mnie przeraża :o i przestań, 60km to nie dramat!

kierunek wybralam i mysle ze jesli sie nie dostane.. to pojde na zaoczne. nie chce sie w trakcie przenosic bo niby mam gdzies ludzi z grupy ale nie chce znow sie asymilowac w jakiejs spolecznosci. i co ja mam do akademika isc? a jak trafie na kogos chujowego?:( bede tesknic za moim psem:(:(

wiem ze nie dramat ale tak to bylma w domu codziennie a teraz to pewnie nie na kazdy weekend wroce... ile ja strace zycia rodzinnego:( moze sie to wydawac dziwne ale jestem silnie zwiazana emocjonalnie z rodzina i domem..

zawsze możesz wynająć mieszkanie ze znajomymi

hmmm... ja studiuje 100km od domu, mieszkam w akademiku i jakoś sobie radzę ;) co weekend jeżdżę do domu, bo tutatj mam rodzine, no i faceta ;) Na początku było trudno, ale w końcu się przekonałam. Nie ma się czego bać :).

to idź na zaoczne

a szczerze powiedziawszy obys wiekszych problemow nie miala, orientacja w terenie- kilka razy moze sie zgubisz ale poznbiej zapamietasz trase kazdy ma takie poczatki a co do rodziny to chyba chcesz spedzic z nia cale zycie? moze warto sprubowac swoich sil i sie troche usamodzielnic.... i nie ma co sie bac studiow!

myslalam wlasnie ze kolezanka bedzie ze mna w pokoju w akademcu ale ona sie nie zdecydowala nawet na zadna uczelnie jeszcze:O... no wlasnie o to chodzi ze jestem w trakcie nazwijmy to romansu;) i nie chcialabym zeby moj wyjazd zerwal dobrze zapowiadajacy sie kontakt... kurcze, nie dam rady trzy lata.. niby sa weekendy, wakacje ferie..,.. ale dom to dom.:)

ja nie mam problemow, bo to miasto wiele razy odwiedzalam:) ale wlasnie kurcze najgorsza bedzie ta tesknota. wiekszosc ludzi nie moze sie doczkeac uwolnienia od "starych" i samodzielnosci. ja jestem samodzielna i tak:P ale bede szalenie tesknic, czuje ze cos strace, przeocze...

romans jak jest cos prawdziwego to przetrwa nawet te 60 km to nie jest daleko bez przesady jak tak sie boisz to nie idz nigdzie na studia siedz tam gdzie mieszkasz znajdz prace w jakims sklepiku i spedz tak reszte zycia... dwudziesty pierwszy wiek a ludzie sie zastanawiaja czy isc na studia bo sie boja smieszne ! a do szkoly sredniej sie nie balas chodzic hahaha

idz na zaoczne, zdecydowanie:)

dla mnie to nie jest smieszne tylko powazne:O wiem, ze musze tam isc i uczyc sie, zdac itd. ale co innego kiedy jezdze co dzien do skzoly i co dzien z niej wracam a co innego kiedy przenosze swoje zycie nawet te glupie 20 km dalej i tam spie, jem, ucze sie itd. nie boje sie nowych ludzi, przelamywania lodow czy nauki. bo wiem ze od tego sie nei da uciec. chodzi mi tylko o rozlake z domem. o to ze przeniose sie gdzies...

wlasnie cale 3 lata myslalam o zaocznych ale kazdy mi mowi ze sie zmarnuje, ze jesli moge to powinnam robic dzienne. niby tak.. wiaodmo ze znalazlabym wtedy prace ale nie tam tylko tu, blisko.. nie wiem i tak zle i tak niedobrze. kurde:(

zalozyc rodziny tez nie dasz rady bo nigdy sie nie oderwiesz od mamy i taty..... no chyba ze bedziecie mieszkali wiecznie razem :D

mieszkam tylko z mama, bo tata nie zyje jakbys chciala wiedziec. swoja przyszlosc wiaze z mieszkaniem w rodzinnym domu, jest duzy, wiec jesli zaloze rodzine to sie zmiescimy.

niczego nie przeoczysz, czas się oderwać od rodzinnego gniazda i żyć po swojemu. ja mam rodzinę w zakopanem, a studiuję w gdyni, niczego z rodzinnego życia nie tracę. dużo rozmawiamy przez telefon, skype'a, jestem w domu raz na dwa miesiące, ale czuję, że to tylko cementuje nasze więzi. nie przesadzaj :)

wiem, ze teraz moge tylko teoretyzowac, zastanawiac sie jak to bedzie wygladalo.. ze moze nie taki diabel straszny, ze szybko zleci itd. ale nie chce po prostu zalowac decyzji..

60 km to malo, nie musisz sie wyprowadzac, mozesz dojezdzac do szkoly. ja przez rok dojezdzalam 80 km i nie bylo zle

rozwazalam dojedzanie codzienne ale nie mieszkam w miescie z ktorego bezposrednio mialabym polaczenie, tylko 10 km od niego. za duzo zachodu by bylo i kosztow:(

ja tez dojezdzam 64 km. Jakies sztuszczne problemy robisz.

wyjasnilam to post wyzej. nie moge dojezdzac. za duzo pieniedzy by mnie tokosztowalo i problemow

A nie lepiej zamieszkać w akademiku? :) Też się bałam ale jest super :)

no wlasnie pisalam ze pewnie stanie na akademiku... nic, ide bo widze ze nie potraficie wczuc sie w moja sytuacje. pa

ja poszlam na studia 400 km od domu. i zyje juz rok. a ty sie boisz 60? wez sie otrzasnij.

ok rozumiem tylko nie pisz ze nie masz pieniedzy na dojezdzanie bo akademik + wyzywienie kosztuje wiecej niz bilet miesieczny

dojechanie do miasta to na miesiac ok 100 plus na bilety do miaata w ktorym bym studiowala plus bilety po miescie. a oprocz tego nie zawsze mialabym CZYM wrocic dodomu:O

biletmiesieczny do miasta oddalonego o 10 km od twojej wiochy wynosi 100 zl?! :O

dokladnie 70, ale nie zawsze jest pks, wiec musialabym sie ratowac na pewno prywatnymi autobusami. tak to wyglada wlasnie.