nasze opowiesci i chwalenie się, narzekanie.

Czy ja nie mam czegoś w głowie? Miałam w zyciu troszkę niepowodzeń, wybrzydzałam, szukałam, chciałam być szczęsliwa. Czas mi zleciał, kolezanki urodziły a ja studia, mieszkanie, prace i dopiero teraz jestem szczęsliwa jako męzatka po trzydziestce. W wieku 20stu kilku lat jakbym układała sobie zycie to pewnie oboje bylibysmy na zasiłku z moim tamtejszym chłopakiem.Nie miałam wtedy mieszkania, praca była kiepska(teraz wogóle jej nie mam). No ale mąz jest odpowiedni i zarabia na mnie i przyszłe dziecko. dziecko jest wyczekane, wytęsknione. Nie staralismy się o nie wczesniej bo sie dorabialismy i ustawialismy ,że ak powiem. jestem szczęsciarą, mam zdrowie, ale ciagle mi czegos brak, mam jakies obawy ,ze zostanę sama kiedys, ze nie dam rady sobie znowo postawionym domem, strach przed obowiązkami? przedprzyszłością?