czas na rozmowe nadszedl

Zacznijmy od poczatku. Gdy Cie pierwszy raz ujrzalem wiedzialem ze masz wielki potencjal. On nie mogl sie przeciez mylic. Sluchajac Jego podszeptow, moglem byc pewny ze to bedzie dla mnie dobre. Lecz coz pozostalo z tego. Bol i udreka. Jak dlugo jeszcze. Ten lancuch staje sie coraz bardziej uciazliwy. Czas by go zerwac... Lecz czy zdolam....

kiedy cie wypuscili?a

Niestety to tylko przepustka na popołudnie :(. Lekarz kazał wracać na 19, na kolację i elektrowstrząsy :(

nie podszywaj sie pode mnie Skarby swiata widzialem we snie. Lemury plywaly tam. Lecz jedno co mi utkwilo w pamieci to Twa suknia. Pelna srebra i zlota, nici przeplataly tkanine. A ja?....Stalem oniemialy. Do dzis nie potrafie swobodnie poruszac sie...

czyli jednak

mimo wszystko jednak dobrze jest wyjść na świeże powietrze bez garnitura z jednym rękawem...nawet kosztem wieczornych lekko łaskoczących wstrząsów elektrycznych. Ale za to nagrodą będzie owsianka na kolację :)

I tylko zadaje sobie to pytanie- czy nadejdzie kiedys ten zbawczy czas gdy obraz ten odejdzie w zapomnienie...Nekany wewnetrznymi bolaczkami, miotam sie miedzy kazdym z siedmiu swiatow na czterech krancach Wszechswiata. Lecz tak...To nic...Nic przeciez...Bo gdz zamykam oczy znow widze ten obraz. To zjawisko olsniewajace...Niczym mara jakas senna... No tak...o

Kiedyś byłem napoleonem ale przywieźli jeszcze dwóch do nas i się konkurencja zrobiła :(. potem robiłem za faraona ale pielęgniarz Józef jak mu kazałem budować dla mnie piramidę zamknął mnie na 3 tygodnie w pokoju obitym wykładziną dźwiękoszczelną. No to teraz szukam swojej trzeciej osobowości, bo ta była najbardziej normalna

osobowość wielce intygująca

chygara się przycina

Lzami zraszam aksamit. Dlaczego pytasz mnie. Coz odpowiedziec mam Ci.....

Czy ktoś widział te małe żółte kuleczki, co pan doktor kazał mi przyjmować co dwie godziny...Boję się, bo zaczynam mówić wierszem i mi tak zostanie :(. A nie chcę, bo wszystkie pokoje dla poetów mamy zajęte...

?

Otrzyj łzy... Kochanie... każda burza przecież kiedyś się kończy, Ja i Ty... Kochanie... mało dzieli nas więcej nas łączy, Przytul się... Kochanie... szkoda przecież życia na smutek, Radość z bycia razem, niech wypełni każdą naszą wspólną minutę

gaszczu:D kto tu do kogo przemawia:D

:D

"Gdy Cie pierwszy raz ujrzalem wiedzialem ze masz wielki potencjal." potencjał? " On nie mogl sie przeciez mylic." on? jaki on? "Sluchajac Jego podszeptow, moglem byc pewny ze to bedzie dla mnie dobre." jego? czyli kogo?

z samym sobą? bo z ukochaną o ile takowa istnieje można porozmawiać na żywo. Nie, lepiej czekać, aż tej możliwości już nie będzie i pozostaną wtedy tylko one... sny przetykane wspomnieniami

chciałam ...

Już po burzy. Czas na słońce :-) Wróć i przytul. Tak mocno i serdecznie.