wpadlam?

czy wpadłam?hmm nie wiem jeszcze, mam 33 lata, jestem panną, z pracą , mieszkaniem , samochodem, spotykam sie z kims?- no spotykam, dla sportu...no i teraz sie zastanawiam czy nie wpadlam..nie robie tragedii, jezeli wpadlam to trudno...tyle ze...no wlasnie...oczekiwalam od zycia ze sie zakocham , ze zapalnuje potomstwo z ukochanym , ze bedzie miedzy nami namietnosc-chociaz na poczatku- ze bedziemy razem..a teraz ten z którtm sie spotykam czesto mnie wnerwia ( dotad jak to robil to go wywalalam i czesc),jest ironiczny i zlosliwy , uszczypliwy,poczucie humoru moze i ma ale nie takie jak moje...no chlop jak chlop , taki zwykly....stara sie o mnie , wiem to,powiedzial ze jezeli jestemw ciazy to igdy mnie nie zostawi...problem w tym ze ja nic a nic do niego nie czuje oprócz tolerancji jego osoby...........jestem durna?niedojrzala?czy powinnam sie isc zastrzelic?......nie tak to wszystko mialo byc....echhhh

Ciężka sprawa... Wiesz związki z rozsądku też czasem działają i zamieniają się w długie przyjaźnie. Ja wierzę w prawdziwą miłość i miałam szczęście... ale wiem że nie każdemu ono sprzyja:-( Wiadomo, nie można być z kimś jeżeli on cię totalnie wkurza labo męczy... Moi rodzicie mieli znajomą która była dokłądnie w takiej sytuacji jak i ty. No i ona z ojcem dziecka nie została. Sama wychowywała syna, nigdy nie wyszła za mąż i nigdy nie spotkała tej prawdziwej miłości. Ale mówi że i tak jest szczęśliwa... Tak jak powiedziałam... ciężka sprawa...

ano ciężka...

no i co teraz? oczekujesz współczucia, solidaryzacji ? no stało się, życie pisze różne scenariusze, teraz można zrobić krok w przód albo kilka w tył, zależy od Ciebie. nikt nie da Tobie złotej rady - zrób to, siamto, owamto. to Twoje życie.