wyglądam dziecinnie i gdy próbuje strofować je to

one się smieja

się drzeć, śmieją się bo się drzesz

tez tak było :) Dzieci dziwiły się , że mam 25 lat . Na początku sprawdzały na ile mogą sobie pozwolić . Później przekonały się , że jestem bardziej uparta niż One :) Nie krzyczałam , nie denerwowałam się . Byłam uparta i koniec ! Konsekwencja przede wszystkim :)

nie nie krzyczę na nie. absolutnie. tylko strofuje by porządek byl. na takie maluchy nie wolno krzyczeć. i Je stresować. ale gdy np. czytam im bajki Brzechwy czy o czyms opowiadam to z zaciekawieniem słuchaja. tula sie do mnie wszystkie na kolana wchodzą.

No to łądnie z nimi rozmawiaj że nie wolno itd albo w kat niech staną!

jakąś dyscyplinę . Sadzaj Je tm gdzie mają siedzieć , nie pozwalaj robić nic innego kiedy jest pora bajek czy malowania . Ja pierwszą prace z dizećmi objęłam w świeylicy . To był koszmar , nie mogłam sobie poradzić . Jedno chciało nożyczki , drugie plastelinę a inne farbki i wycionankę . Po kilku dniach miałam dposyć . Jak farbki to dla wszystkich bez wyjątków . Inaczej nie dasz rady ... I jak się któreś obrazi bo prosiło o plastelinę to trudno :)