Potrzebuję pomocy ale nie wiem jak o nią poprosić!

Trochę głupio mi o tym pisać ponieważ nigdy nie prosiłam o wypowiedź na tego typu forach ale to już staje się nieznośne. Jestem chora na dysmorfofobię. Nie ma dnia ani godziny której bym nie zmarnowała o rozważaniu na temat swojej urody. Nie ważne jak bardzo bym się starała i tak widzę w lustrze grubą, brzydką dziewczynkę zagubioną w świecie ideałów. Próbowałam sobie wmawiać, że jeśli jestem już brzydka to brzydką pozostanę i nie ma co dalej o tym myśleć ale po prostu nie mogę przestać. Nawet jak bardzo chcę to moja podświadomość i tak każe mi myśleć o moim beznadziejnym wyglądzie i niepowodzeniu w życiu. Jestem uzależniona od stosowania to nowych kosmetyków, preparatów, diet w których oczywiście nie widzę większego sensu jednak cały czas chcę być piękna. Wiem, że to głupie ale ja po prostu nie mogę tego zatrzymać. Wstydzę się wychodzić na ulicę bez okularów i bez czapki, nigdy nie założyłam spódniczki która by odkrywała moje ohydne nogi. Gdy świeci słońce próbuje unikać wychodzenia na dwór ponieważ w słońcu najbardziej widać moją brzydotę. Zdarzało się w wakacje, że nie wychodziłam tydzień z domu. Wiem, że to za daleko poszło, mam 17 lat, jestem niepełnoletnia i wstydzę się zgłosić do psychiatry. Czy jest możliwość pójścia do psychiatry i nie informowania o tym rodziców? Oni uważają że jestem próżna a każdy psychiatra to debil. Czy może ktoś na forum też ma dysmorfofobię i udzieli mi pomocy?

Możesz skorzystać z pomocy psychologa od "dzieci" co Ci szkodzi????rok minie i pójdziesz tam gdzie będziesz tylko chciała.Do niego nie trzeba miec skierowania.Popytaj w poradniach psychiatrycznych ,albo porozmawiaj z pedagogiem szkolnym.Powinni Ci pomóc,powodzenia,pa!;))

panic .. idź do psychologa. Tak się zastanawiam co gorsze dysmorfofobia czy prawdziwa brzydota - jak u mnie :(