nienaiwdze siebie, nienawidze tego jak mowie.CHOLERA

:O zawsze musze wyjsc na jakas debilke. dlaczego nie moge mowic skladnie, wyraznie, normalnie? nie, nie jakam sie, nie seplenie. nie w tym rzecz. ciagle wymyslam jakies nowe slowa, ktore rzecz jasna niewiele maja wspolnego z rzeczywistoscia.to sa jakby nieudane substytuty juz mi znanych slow, ktore wypowiadam jakos tak bezmyslnie. same nie wiem jak one wspotaja w mojej glowie. dzis np zamiast powiedziec" sklepie go" powiedzialam"wklepie go" i przez dluzszy czas nie moglam wpasc na poprawna forme tego wyrazenia, wiedzialam, ze cos jest nie tak, ale co dokladnie, tego juz nie wiedzialam. ciagle tak jakby sie jakał, zaczyna slowo i go nie koncze i znow zaczynam i moze wtedy laskawie dokoncze. nie wiem na jakim tle to wszystko wystepuje, ale czuje sie jak idiotka. nie potrafie jasno wyrazic tego co czuje, placze sie, zle deklinuje i inne takie. wiem, ze sie rozpisalam. jesli ktos przez to przebrnie, prosze, niech mi powie, co robic by mowic dobrze?i skad ten defekt mojego umyslu? kiedys np tlumaczylam z jezyka obcego na polski i zacielam sie w polowie sllowa "przedmioty".powiedzialam"prze" i nie moglam dopasowac koncowki teraz wyrazu.mowilam "przedmiety", ale nie cos nie tak, to nie ta koncowka i nie moglam powiedziec poprawnie. :(!

stać na hali produkcyjnej z moim kierownikiem i rozmawiać o surowcach. Jeden z surowców nazywał się Teksturat i wypowiadając to słowo przejęzyczyłam się i zamiast pierwszej litery T wymsknęło mi się S i w już trakcie wypowiania tego przekręconego słowa dotarło do mnie że jak je wypowiem do końca do będzie ono brzmieć Seksturat. Nie chcąc do tego dopuścić w połowie słowa przerwałam i wyszło mi słowo: Seks. Przy kierowniku :O

wiem, co czujesz. ale u Ciebie to tylko jeden taki wyskok, wiec glowa do gory;)