jestem malo inteligentna..

i need a hero a co twoi rodzice na to? wspieraja Cię?

ze cie jeszcze nie wykopali z domu do pracy

Jak Ty się na to prawo dostałaś, skoro taka mało bystra jesteś jak sama twierdzisz?

Nie wiem w liceum jeszcze sie troche uczylam chyba jakos przepchneli mnie przez ten egzaminy.. tylko potem uzaleznilam sie od lekow uspokajajacych jeszcze;/ (juz ich nie biore) ale bralam przez dwa lata..i juz dawno nie biore nic ale pamiec mam taka ze jak tylko probuje cos zapamietac to zaraz sie stresuje i nie daje rady..A do psychiatry chodzilam wlasnie po te leki tyle ze temu psychiatrze malo o sobie mowilam ,jedynie to ze potrzebuje cos na uspokojenie.dzisiaj po raz kolejny roznosze cv do sklepow po miescie..mam troche takie lęki jeszcze no ale coz..Najchetniej pracowalabym w jakims sklepie do ktorego nie zagladnal by zaden z moich dawnych znajomych z lo i szkoly podstawowej oraz studiow..Ale chyba to nie bedzie mozliwe.Dzis zostwilam cv w sklepie z bizuteria i telefonami.Moze sie uda.Zawsze lepsze niz spozywczak...

czuje ze lata mi zajma dojscie do siebie;/ I czasem tak bardzo sie boję co będzie jak zabraknie mojej rodziny eh.. Nie poradze sobie sama na tym swiecie.

Idź kobieto do psychologa i weź się w garść.. Załap się na jakiś staż, żeby zdobyć doświadczenie, zapisz się zaocznie do jakiejś szkoły policealnej. Nie siedź bezczynnie i nie czekaj na cud. Los leży w Twoich rękach.

Jaki staz o czym ty mowisz? mam 24 lata i srednie wyksztalcenie;/ a staz jest dla absolwentow raczej..chyba ze o czyms nie wiem..?

Staż jest dla ludzi bezrobotnych. Nie ważne wykształcenie.

Boże. Jakby czytała o sobie. Nie mam 24 lat, przede mną cała przyszłość, mam znajomych i koleżanki, ale... Jestem mało inteligentna, przyznam otwarcie. Jestem brzydka. Nie potrafię mówić o sobie, nie potrafię zwierzać się znajomym, więc jak oni mają zwierzać się mi? Nie mam więc przyjaciół, takich prawdziwych. Nauka idzie mi ciężko, bardzo ciężko, a w tym roku matura. Boję się wyjechać do innego miasta na studia - o ile w ogóle się na jakieś dostanę, bo wiem, że nie jestem operatywna i że w życiu sobie najzwyczajniej w świecie nie dam rady. Nie wiem co chciałabym robić, mam wrażenie, że w niczym nigdy nie będę naprawdę dobra, że się do niczego nie nadaję, że zawsze będzie ktoś, kto będzie ode mnie lepszy i że wówczas znów będę na przegranej pozycji. Mam beznadziejny charakter, ciągle staram się być w centrum uwagi, przez co zazwyczaj wychodzę na idiotkę. Pusty dzwon najgłośniej dzwoni, nie? A więc jestem brzydka, głupia, beznadziejna z charakteru, bojaźliwa, nie widząca dla siebie żadnych perspektyw. Niczym.

Ja tez tak kiedys mialam..... za wszelka cene chcialam byc najlepsza, a jak nie wyszlo to wycofywalam sie calkowicie. Tak bylo w liceum dzisiaj mam 30 lat i wiem ze nie o to w zyciu chodzi. Przez to glupie myslenie stracilam kilka lat zycia. Uwierzylam w siebie i dzisiaj nawet praca w markecie daje mi satysfakcje, poznalam tam wielu fajnych ludzi, dzieki temu ze sie nie spinalam. Ostatnio chodzi mi po glowie jakas szkola, nigdy nie jest za pozno zeby uwierzyc w siebie.

Twoje życie zależy od Ciebie, jeśli nic Z nim nie robisz, nie narzekaj

Wiesz co ja tez często myślę o sobie w podobny sposób, mam 24 lata, studiuje 2 kierunki, na jednym za kilka dni będę się bronic, ale kończąc liceum nie miałam pojęcia co chcę studiować i do teraz nie wiem. jedyne o czym marzę to, żeby być w życiu niezależną, żeby nikt nie musiał mnie utrzymywać, chciałabym zarabiać przyzwoicie, a nie najniższą krajową, albo w ogóle jeszcze gorzej umowa zlecenie. składałam na jeden kierunek, który ogólnie wydaje się opłacalny, choć nie są to te same pieniądze co 10 lat temu, ale się nie dostałam, może nie było mi dane, ale jak myślę o tym że np w tym roku brakował mi 1 pkt żeby się dostać, to mam ochotę zabijać :P z praca po tym moim 1. kierunku ciężko i też perspektywa ciągłej nauki, dokształcania, 2. kierunek wzięłam asekuracyjnie, zarobki niby lepsze ale praca bardziej fizyczna i czasochłonna, ale wzięłam go dlatego że dużo mi przepisali. Niby kończę studia ale tak naprawdę to nie wiem co chce robić w życiu, zazdroszczę ludziom, który robią coś z pasją i czerpią z tego przyjemność. Nie wiem jak się moje życie dalej potoczy, strasznie się tym zamartwiam i to jest przyczyna mojego złego samopoczucia. Ogólnie co do znajomych to niby jest ok, kiedyś miałam kilka przyjaciółek dziś już tylko jedną, ogólnie wszystko przez zazdrość. dodam jeszcze że do liceum lubiłam się uczyć, bo nauka przychodziła mi bardzo łatwo, teraz już jest dużo gorzej, pewnie dlatego też przez to że zawsze łatwiej przychodziła mi nauka z przedmiotów humanistycznych, a jestem na studiach przyrodniczych. no i wiesz też często spotkałam się z takim traktowaniem osób z roku, że ja to rozumiem a Ty nie, ale zawsze pocieszałam się tą myślą, ze były to osoby które naprawdę sumiennie się uczyły, oczywiście w wiekszości przypadków miałam świadomość że mieli oni większe predyspozycje/ lub może częsciej większe samozaparcie żeby sie czegoś nauczyć. też doswiadczyłam wielokrotnie ze ktos sie uważał za lepszego ode mnie, ale coraz czesciej dochodze do wniosku, że nie ma sensu się tym przejmować. a miałam taki czas ze im wiecej sie zamartwiałam tym wszystko gorzej mi szło, i chodzilo o takie zwykłe rzeczy, że niby słuchałam co do mnie mowią a nie skupiałam się zeby cokolwiek zapamietać. Jedyne co moge Ci powiedzieć, to nie musisz tęsknić za towarzystwem, znaczy fajnie jakbys miała jakis znajomych zeby skoczyc na piwo, ale nie powinnas wieszac im wszystkich swoich problemow na szyje, bo ludzie wtedy uznają Cie za słabą czyli nieatrakcyjną. popatrz dookoła wszyscy tylko się lansują, im więcej mam znajomych tym fajniejszy jestem, są to bardzo płytkie relacje. ja też większą część mojego życia byłam strasznie pozytywnie nastawiona do ludzi, miła, prawdomówna, ale im dłużej żyje tym częściej widzę, że nie można takim być.

Kobieto wciągnij sobie kreskę to Ci przejdzie :) Pozdro

Nie wydaje mi się abyś była mało inteligentna,nie dałaś rady na prawie bo to ciężki kierunek,nie dla każdego.Wydaje mi się że po prostu źle wybrałaś.Te kłopoty z pamięcią wynikają z głębokiej depresji,musisz się leczyć.I nie wstydź się pracować w sklepie,moja znajoma po studiach pracuje w biedronce i jest bardzo zadowolona.Nie ma się czego wstydzić.Myślisz że te osoby po studiach łatwo znajdą prace.Teraz są rzesze bezrobotnych z wyższym wykształceniem.Trzymaj się i nie trać nadziei na lepsze jutro.Trochę wiary w siebie a wszystko się zmieni.Nie daj się zdołować jeszcze bardziejnie musisz wcale realizować czyiś ambicji.Może zacznij cieszyć się rzeczami małymi a lepsze samo przyjdzie,zobaczysz.

A JESTEŚ DZIEWICA?

a ja rzuciłam studia po pierwszym semestrze.. nawet nie ze względu na naukę, ale ze względu całego otoczenia, otoczki i odpowiedzialności.. Żenada co? Teraz siedzę w domu, próbuje się uczyć, ale ciągle mam w głowie, że to już koniec.. Jeśli chodzi o studia to mam zamiar zacząć od nowa w październiku.. Ale to nie o to chodzi. Czuję, że moję życie się skonczyło, chociaż mam dopiero 20 lat.. Nie mam nikogo, nic nie umiem, nic mi nie wychodzi. Boję się świata. Boję się ludzi..może nawet nie boję, ale nie umiem nawiązywać kontaktów. Nie chce mi się gadać. Nie lubię sie zwierzać, opowiadać o sobie czy swoich marzeniach, nie ufam ludziom. Jestem kompletną idiotką..Czuję się jak 10letnia dziewczynka zostawiona sama sobie.. I ciągle mam myśli, że nie dam rady, że życie nie jest dla mnie.. Nie daje rady. Przeraża mnie odpowiedzialność jakakolwiek.. Nienawidze siebie. Nienawidze tego, że nie umiem nawiażywać kontaktów, że wszystko jest takie płytkie, że boję się wszystkiego, że mam ochotę się schować i nie wychodzić.. Nie mam pojęcia jak miałabym na siebie zarobić.. nie wiem.. Boję się iść nawet na pieprzone ulotki, bo boję się, że coś spieprze.. Nie lubię wychodzić do ludzi - bo nic już mnie nie określa. Jestem nikim. Gorzej, nawet mniej niż zero.. Mam siebie dosyć. Moje życie się skonczyło.. powinnam wszystko zrobić jak byłam młodsza- powinnam mieć znajomych, przyjaciół ze szkoł, powinnam bawić się jak byłam młodsza.. Teraz już za póxno.. mam dosyć, jestem zerem..

Temat aktualny?

Ja tez czasem nie mysle na studiach mowia debil izrezygnowalem ż nich same goupoty nie przejmuj sie praca za 1500 tez dajw trochw radochy a jak robisz nawet w sklepoe latwo o chlopaka. Inteligentni o czasem tez nawalaja wiwkszosc to glupi wiec na pewno kogos znajdziesz... Kto wie moze inteligentniejszego?

.niczego się w życiu nie nauczyłam a mialam możliwości rodzice dawali mi na korepetycje Te korepetycje sa c***ja warte :D

Ciekawe czy jeszcze żyjesz

Hehe