bardzo uczuciowa ona i zimny z natury on- czy to ma szanse bytu?

Calkowicie rozne typy rodziny i wychowania sprawiły, ze pomimo ze nie potrafimy bez siebie zyc, to nie wiem czy jest mi do konca dobrze z moim facetem. Ja potrzebuje duzo czułosci, zapewniania co jakiś czas o uczuciach, wspierania, opiekowania się sobą. On jest typowym, ksiązkowym facetem: nie umie mowić o uczuciach, jest zdania że wspieranie jest fajne w małym stopniu a kazdy powinien zadbać o siebie, chociaż niby czuje że mu zależy to nigdy, przenigdy nie usłyszałam że tak jest... Czy macie podobne doświadczenia albo znacie tego typu pary? Zastanawiam sie czy to sie moze udać? Czy ja naucze się, że mówienie o uczuciach nie jest aż takie ważne bo niby powinnam je widzieć w czynach, czy z czasem bede potrzebowała mniej czułości? A może on z czasem nauczy się bardziej okazywać uczucia? Czy dwa całkowicie przeciwstawne pod tym względem bieguny mogą stworzyć szczęśliwy związek? Nie umiem żyć bez niego, ale nie wiem czy będę umiała żyć z nim...