precz monotonio

Dzień za dniem umyka, a ja coraz bardziej czuję się samotna.Kiedyś myslałam że mnie to "napewno" nigdy nie spotka. Miłośc była zawsze obecna, raz...długa romantyczna ,innym razem szybka gorąca..Przyjażni też było wiele.Cały czas byli wokół mnie ludzie lubiłam to.Tylko ,że Ci ludzie...pozakładali rodziny (ja zresztą też)wpadli w nurt monotoni..Widuję ich czasami (jacyś tacy smutni nieobecni)A we mnie nadal tyle energi ,że aż chcę krzyczeć..Tyle marzeń tyle niezrealizowanych pomysłów.Mąż też stał się smutny przewidywalny nieobecny jak inni .JA NIE CHCĘ ŻEBY MNIE TO DOPADŁO ta paskudna monotonia

tragedia!ciągle to samo...mąż,dom,dziecko,itp,itd.a może jakiś też znudzony przyjaciel-co myślicie?

angelevil - super, że masz tyle energii i pomysłów. Śmiało je realizuj, nie patrz na innych!

Zgadzam się z przedmówcą. Śmiało, dziewczyno!

nudy,nudy...no gdzie ten facet z którym można pogadać o wszystkim i niczym?nadmienię że jestem z puław.mistrzuniu w czym jesteś taki dobry?

U mnie to samo, dom - praca -dom. Aż do znudzenia.

kkk

Hm u mnie też tak jest...ma m 38 lat i wieje nudą, monotonią... Poznam chętnie miłą Panią która te mimo związku czuje się samotna znudzona... Może wspólnie jakoś temu zaradzimy... Mój mail -awokado3@gazeta.pl Pozdrawiam wszystkie forumowiczki