zdrada partnera uświadomiła mi ,że ja też mogłam to zrobić a jednak....

Postaram się w wielkim skrócie. Mój facet nie dawno zrobił mi najgorszą rzecz jaką można zrobić drugiej osobie. Nie muszę mówić co przeżyłam.Wtedy zaczęłam analizować nasze pożycie i doszłam do wniosku ,że w sumie moje zachowanie mogło go pchnąć do tego. On ma duże potrzeby ja mniejsze.(jesteśmy ze sobą bardzo długo) Przed zdradą ostatnimi czasy wyglądało to tak: spełniałam swój obowiązek (byłam przemęczona dlatego w tym okresie traktowałam to jak obowiązek) nie dbając o siebie w sensie zaspokojenia.Jakoś nie brałam sobie tego do glowy. Jemu potrzeba nie wiele i nie wiele mu dawałam. Ja z kolei potrzebuję więcej czasu. On kończył a ja nigdy nie zdążałam :( ale to jakoś mi nie przeszkadzało. No i jednak czegoś mu brakowało i mnie zdradził.Ok trudno stało się .Ponieważ wiele nas łączy postanowiliśmy jednak być razem. I teraz ja stałam się wymagająca dotarło do mnie,że ja tez miałam podstawy,zeby sobie zaszaleć ale ostatnie czasy traktowałam jako okres przejściowy i zbytnio się nie przejmowałam. Czułam się nie doceniana,nie kochana,zaniedbana. I mój facet chyba się przyzwyczaił do tego,że on musi się zaspokoić a ja cóż..... daje mu do zrozumienia,że mnie zaniedbuje. np.wczoraj po mojej sugestii w dzień ,że coś jest nie halo wieczorem dopadł mnie ,po czym był już tak podniecony,że musiał skończyć no i znowu ja zostałam bez niczego. Skwitował to tym,że musimy robić to w dzień wtedy wieczorem będzie dłużej. chciałabym tak inaczej dłużej,na początku namiętnie,żeby się mną zajął potem może być ostrzej . teraz przez jego zachowanie w mojej głowie urodził się pomysł by zrobić mu to samo co on mi.Tylko ,że z drugiej strony wolałabym tego uniknąć. Nie wiem sama.