czy to dobrze czy źle?

Zawsze byłam dość zaborcza i zazdrosna - złościłam się gdy facet wychodził lub wyjeżdżał sam, oczekiwałam dużych dowodów miłości, pięknych słów, obietnic, częstych telefonów itd. Z obecnym facetem jest inaczej - nie jestem zła gdy gdzieś idzie sam lub wyjeżdża, czasami sama go zachęcam żeby wyjechał gdzieś na weekend beze mnie jeśli wiem że mu na tym zalezy a mi się nie chce jechać, gdy nie dzwoni kilka razy dziennie. Nie jest tak że oszukuję sama siebie. Ja po prostu NIE ODCZUWAM ŻADNYCH NEGATYWNYCH UCZUĆ - nie jestem zła, zazdrosna, zawiedziona. Nigdy. Niby moja postawa jest dobra, propagowana przez wszystkich wyznawców "zdrowych związków". Ale pytanie : czy moja postawa oznacza dojrzałość czy może.... mniejszą miłość niż ta którą darzyłam kogoś innego?