Kiedy idea dbania o siebie traci sens

Słuchajcie kiedy byłam młodą dziewczyną, miałam powiedzmy 20 lat to wierzyłam w ideę dbania o siebie, cieszyło mnie kupowanie kosmetyków i ubrań, cieszyło mnie wypróbowywanie nowych kosmetyków, eksperymenty makijażowe, dbanie o ciało, traktowałam to chyba w głębi ducha jako inwestycję w walce o znalezienie życiowego partnera. Potem znalazłam tego partnera, na początku nawet byłam zakochane, choć po dwóch latach to uczucie minęło, to jednak nadal trwałam w tym związku, powiedzmy że z potrzeby stabilizacji życiowej i bezpieczeństwa. Moja potrzeba dbania o siebie trwała jeszcze gdzieś tak do 27 roku życia, a teraz mam już 29 lat, jestem już półtora roku po ślubie i boję się że nie czuję już chyba nic do męża, który przytył chyba ze 40 kg i wygląda gorzej niż niejeden 50-latek. Jeśli chodzi o jego wygląd to powiedzmy że już go przekreśliłam, tzn. nie widzę zbytnio szans na to że będzie wyglądał lepiej gdyż kłótni w tym temacie odbyło się już chyba tysiąc, więc przypadek beznadziejny. Ale to nie o to tu chodzi. Chodzi o mnie. Jestem ładną dziewczyną, nieźle się jeszcze trzymam, ale nie widzę sensu dbania o siebie przy mężu który waży 120 kg. Problem w tym że widzę już u siebie pierwsze symptomy upływającego czasu, pierwsze zmarszczki mimiczne, pogarszający się wygląd biustu i brzucha. Powiedzmy że jest to jeszcze ten czas kiedy powinnam zacząć ostro działać żeby jeszcze ratować w sobie tę młodość która jeszcze we mnie jest, ale... po co ? Nie widzę sensu. Bo dla kogo ? :( Mąż już mnie nie pociąga, a wręcz przeciwnie. Załamana jestem tym wszystkim.

jest tu klęska Twojego małżeństwa i tym powinnaś się przede wszystkich zająć. Chęć dbania o siebie przyjdzie na powrót, kiedy uporządkujesz inne sprawy. Myślę, że to problem bardziej na "życie uczuciowe", niż "zdrowie i urodę". Masz 29 lat, a piszesz jak staruszka. Przemyśl małżeństwo przede wszystkim, jaki ono ma sens? Nie pragniesz męża, chyba już go też nie kochasz. Jesteś jeszcze bardzo młoda i życie przed Tobą, a Ty piszesz, jakby wszystko już się dla Ciebie skończyło. Zrób coś ze swoim życiem uczuciowym przede wszystkim (chyba warto podjąć radykalniejsze kroki).

poszukaj w internecie poprzez Google "Vademecum zdrowia- jak żyć" i tam znajdź temat "Stres"; postudiuj, dostosuj się i może wybrniesz z kłopotliwej sytuacji. Poza tym zajmij się sportem rekreacyjnym poprawiającym samopoczucie, zdrowie i urodę. Być może, dzięki temu, jeszcze trafisz na właściwego mężczyznę. Powodzenia.