Napisałam coś, dla kogoś -tego potrzebuje. Może ktoś się utozsamia z tym samym?

Moja oaza. Czego mi wciąż brak? czego szukam, za czym gonię? Ciągły bieg, ciągły stres. Teraz wiem, to jest to. Jasny dzień-ciepły dzień. Ciepły wiatr, szum fal. Muzyka łagodzące duszę -jak balsam na sparzone ciało. Wodzi mnie jak pierwszy flirt. Szczery uśmiech Twój, co oplata mnie. Taki szczery, nieskłamany. Tego pragnę-prawdziwości i szczerości.

:)

Może w grze chowasz cień może jestem stopniem co wyniesie Cię gdzieś poza granice moich ramion, poza wzrok poza śmiechu głos przeznaczeniem mym nie wiem co jest czy Ty czy grzech pragnę od początku do końca grac fair wiem że nie da się czas pogania, ciężar spojrzenia wpadająca tęsknota do oka i wizje którym powierzam się

grafomania... ale nie boj sie- wyrosniesz z tego (mam nadzieje... )

Twoj wiersz ssie pałkę :)

lepiej juz nic nie pisz...jesteś beznadziejna:(

Płacz! Pełzaj u jego stóp; On miał wiele takich dup; Rób z faceta niby boga; I tak jesteś trzecia noga; Nie rób z siebie niewolnicy; Do zaspokojenia jego chcicy Piękne słówka to za mało; Liczy się wszak twoje ciało; więc se daruj te wzdychania; Bo kobieta - do dymania; A romantyzm to głupoty; Zaorane życiem cnoty; Twarde fakty są na topie; Inne niech się chowa w dooopie. :P

czyc:O masakra:O

J.D.R-pięknee, Dziękuję:)

Gra jest przykrywką tego co na dnie. Tęsknota zbyt często wpada do oka. Smak jest jej słony. Uśmiechu coraz mniej. W sercu ściskający ból za tym czego nie ma a miało być. Wizje umarły.

Tęsknotta chyba gramy w tej samej lidze W chłodnym sercu wizja nie wyżyje ruchliwośc zaniknie, zimno szronem pokryje pod sztandarem tego co nie może się z iścic z nadzieją czekam na odezwę twych myśli by powstac i zburzyc to czemu serce niezawierza by nie obracac się w tył i nie myślec o królestwie którego mogłem byc władcą o tęsknocie którą opuściłem która skonała w chłodzie grzejąc się ciepłem wyobrażeń by nie żałowac, że przegrałem prawdę w imię funkcjonalności jak długo jeszcze skazani na grę na dotyk pełen granic, spojrzenia pełne barier odczucia buzujące, przeistoczone w drżenie nadzieja spłonie ostatnia, chocby na stosie zgorszenia

J.D.R szkoda że ta liga nie jest pierwszej klasy. Wszystko się zgadza. Ne chciałabym bym być już skazana. Na razie czuje się powiedzmy jak uwięziony owad w pajęczej sieci. Często mam wrażenie że czas przecieka mi przez palce i pytam siebie dlaczego? Przecież kiedyś było we mnie tyle radości i szaleństwa a tearz wszystko się wydaje szare i bez sensu.

Powiem Tobie z doświadczenia że emocje są przewrotne i prowadzą przez naprawdę zadupiaste okolice, od tak z z kaprysu. Choc jak ich nie słuchac. Nauczyłem się tego, że emocje nigdy tak nie przestaną, tylko zmieniają się persony do nich kierowane. Jak masz problem z jednym gościem, może profilaktycznie przeżuc zainteresowanie na dwóch innych. Tak by się nie pocharatac. Bo wiem nie ma nic lepszego i zarazem gorszego od niespełnionej miłości. Niekonwencjonalne poczynnania mogą wnieśc trochę szczęścia. Pozdrawiam i do boju!

Może te "niekonwencjonalne poczynania" dałyby namiastę szczęścia ale ja nie chce się łudzić.Zresztą po co angażować innych mężczyzn? DLa zabawy? Nie to nie dla mnie. Wiem jedno że musze o siebie zawalczyć, może trochę egoistycznie podejść do życia, że mi tez coś sie należy. Bo jak narazie to często bywam Matka Teresą.

Miałem na myśli coś innego. Gdy męczy cię absorbacja jedną personą. Postaraj się zaabsorbowac innymi by się odciążyc od nie spełnienia i poszukac równowagi. Co do egoizmu to się zgodzę. każdy na niego zasługuje, choc nie dla każdego warto zniego rezygnowac.