Mam problem../

siuneczka - nie jestem kobietą, która daje się katować facetowi; za dalekie wnioski wyciągasz. Mam siostrę. Leczy się w ośrodku dla chorych psychicznie i nerwowo. Ma anoreksję i depresję. Powinnam udawać, że ona nie istnieje? Powinnam ją olać? Nie powinnam z nią rozmawiać? Bo przegrała życie przez to, że podjęła leczenie? A jej chłopak powinien ją zostawić, bo kto by chciał być z wariatką? A może nasi rodzice powinni ją wyrzucić z domu? I jaka odpowiedź jest prawidłowa?

nie odróżniasz chorób! Depresja i anoreksja nie są grozne dla otoczenia, a autorka pisze wrecz co innego!!!

"nie odróżniasz chorób! Depresja i anoreksja nie są grozne dla otoczenia" - też tak sądziłam, dopóki nie miałam okazji przekonać się na własnej skórze. Powtarzam po raz kolejny - nie wiemy, na co choruje chłopak autorki. Z tego co napisała do tej pory wynika, że nie panuje nad emocjami i nie kontroluje swoich zachowań. To mogą być setki, tysiące różnych chorób. Ale oczywiście nieomylna kafeteria postawiła już jedyną, słuszną diagnozę:)

te choroby o , których piszesz zagrazaja jedynie osobie chorej i potrzebuje ona duzego wsparcia ze strony rodziny i otoczenia. Depresja to nie agresja..... Anoreksja ...wiadomo ...i od tego sie zaczeło na pewno... Autorka pisała o na poczatku o agresji, zazdrości, okaleeczeniu, wiec wróć do poprzedniej strony, a jezeli dodatkowo rodzice tego chłopaka ja ostrzegają, to musi być coś poważnego. Ma dziewczyna ryzykować zdrowie, życie ?! ZASTANÓW SIE!

ta choroba zagraza nie tylko jemu :( ale i takze mi.!! on na mnie sie wyrzywa.. ;/ przez to wszystko nie dlugo i ja sie do koku dostane;/

A gdzie napisałam, że ma ryzykować zdrowie i życie? Napisałam kilkakrotnie, bardzo wyraźnie, żeby poradziła się specjalisty, jak radzić sobie z tym konkretnym chorym człowiekiem. Nie jak z nim być, tylko jak sobie z nim radzić. Nawet jeśli się rozstaną, on niekoniecznie przyjmie to do wiadomości. I niekoniecznie da jej spokój. Bo jest chory. I ona powinna wiedzieć, jak sobie z tym poradzić. Tym bardziej, że już ma z nim poważny problem, bo utknęła w relacji, od której sama się nie uwolni. Niemniej jednak zdania nie zmienię - ludzi chorych należy leczyć a nie zamykać dożywotnio w gettach czy od razu unicestwiać. Hitler już miał taki pomysł i kiepsko na tym wyszedł. Są różne odmiany depresji. I mają bardzo różne objawy. I nie jest też tak, że anoreksja = niejedzenie i to koniec całego problemu. Jest niskie poczucie własnej wartości, złość, agresja wobec innych, agresja wobec siebie, nienawiść do świata, stany lękowe, niechęć, wszystko karykaturalnie spotęgowane i bez żadnej kontroli. Wybacz, ale póki co jedynie teoretyzujesz na podstawie wiedzy zaczerpniętej co najwyżej z "Przyjaciółki".

MASZ RACJE.. MUSZE ZACZERPNAC OPINI SPECJALISTY.. I MOZE ON MI DORADZI CO MAM ZROBIC...

gggvvgggvgg_____> MASZ RACJE... BO WIESZ CO TO ZNACZY MIEC KOGOS CHOREGO W RODZINIE....

Kasiu, może rzeczywiście dobrym pomysłem była by porada specjalisty jak w takiej sytuacji masz robić i jak z nim postępować, jak przed nim się bronić. a czy wiesz co mówią lekarze na jego temat? ile może potrwać leczenie itp?

no napewno go narazie nie wypuszcza ze szpitala.. a z lekarzami ja nie moge gadac bo nie jestem z rodziny :(:(:(.. takze widzisz jak jest :(