Moja Mama

Witam 13 grudnia zmarła moja mama-miłość mojego życia i moja druga połowa; może to śmieszne, ale tak było i będzie. Kłóciłyśmy sie i kochałyśmy najbardziej na świecie.Mam wyrzuty sumienia, że wcześniej nie zmusiłam mam do pójścia do lekarza. Od chyba roku narzekaała na żołądek, prosiłam setki razy-"chodźmy zrobić gastroskopię", ale mama potwornie bała sie tego badania. Pod koniec listopada sie przeźiebiła, kaszlała, była u lekarza, ale czułą sie coraz słabiej, posżła do ginekologa-chodziła z nia, tak sie cieszyłam, że wreszcie chce chodzić do lekarz-cytologia świetnie, nastepny w kolejce był kardiolog, który powiedział-pani ma problem onkologiczny. Byłam wtedy przy niej , widziałam, że jest w szoku, ja też byłam. Myślę, że chyba nei powinien jej tego mówic, wiem, ze teraz tak sie robi, ale mam sie załamała po powrocie do domu tylko spała. W szpitalu spisali ja na straty, bo "rozsiew raka" i "ona umiera", mam wrażenie, że nie robili nic, mama nie była na onkologii, bo żeby tam trafić trzeba była na 100 % stwierdzić, ze ma raka(choć wszyscy ooo tym wiedzieli); robiliśmy badania w innym szpitalu-męka, była taka słaba, a oni do niej"pani wstanie", "pani idzie", na szczęście cały czas byłam z nią.MAmaie zrobił sie zator płucny, szkoda, bo zabraałam dokumentacje i poszłam do onkologa w innym szpitalu-obiecywał 8 miesięcy życia, nie zdążyliśmy. Mama dusiła sie przez 1,5 godziny, chwytając mnie za ręce i prosząc o pomoc; a lekarka przyszła i dała jej furosemid, bo jej zdaniem to sprawi, ze zejdzie woda z płuc i mama przestanie sie dusić(oni nie stwierdzili tego zatoru-stwierdził go onkolog z innego szpitala); poprosiłam, zeby podali jej heparyne tak jak radził ten onkolog, podali, ale za późno -mam sie udusiła. Myślę, że ja zawiodłam-nie pomogła, nie umiałam i t o mnie dobija poza świadomością, że bez niej nic nie ma sensu, no bo do kogo zadzwonię jak stanie sie coś ważnego?