czy to problem?

Za kilka miesięcy wychodzę za mąż. Nigdy od narzeczonego nie słyszałam czegoś podobnego, czasem były żarty, większe czy mniejsze fochy, ale ogólnie w granicach pojmowanej normy. Przynajmniej mojej, gdzie się nie obrażałam ani nie zastanawiałam mimowolnie nad sensem jego wypowiedzi. W końcu facet. Ostatnio albo ja stałam się wrażliwsza i wyczulona albo on zintensyfikował swoje mało trafne zwierzenia. Otóż, coraz częściej pyta mnie czy myślałam o tym, jak byłoby z kimś innym w łóżku (trzeba zaznaczyć, że z seksem wstrzymujemy się do ślubu z JEGO decyzji) itp. Zgodnie z prawdą odpowiadam, że nie, że nie wiem jak z nim, a co mi po innych i że mam jego, nikt nie jest mi potrzebny więcej. Bez sensu takie gdybanie. Co inengo fantazje, to ma chyba każdy np o pielęgniarce w wypadku panów, a u nas no nie wiem.... pięknym nieznajomym? ALe, żeby myśleć na poważnie co by było gdyby wyłączając myślowe przebieranki figlowanki, to nie. A on kiedy zapytałam go o to samo zaczął się głupkowato cieszyć, zaprzeczac, co znaczy jedno. Myśli. I w końcu się przyznał... Zabolało. Rozumiem-facet. Ale sam zdecydował. To ja mniej chciałam czekać z seksem czy mieszkaniem do ślubu. Suma sumarum w połączeniu z ostatnimi wyznaniami, że mogłabym schudnąć, oglądaniu niby przy okazji oglądania mojego profilu na portalu modelingowym innych dup z cyckami na wierzchu (" patrze na swiatlo Kochanie") a ma blade pojęcie o fotografii profesjonalnej i to wyznanie, że myśli jak by było....A tak zawsze się staram, zabiegam, pokazuje, że mi zależy itp. SZOK. Tylko pytanie. Czy to normalne? Czy to może ja przesadzam?