Niech ktoś to ode mnie zabierze!

Co brak pewności siebie i niska samoocena mogą zrobić z człowiekiem... Nie powinienem się czuć gorszy: z wyglądem nie mam problemów, mam swoje zainteresowania, studiuję na dobrym kierunku, naprawdę nie mam na co narzekać i nad czym się użalać. Ale mimo wszystko nie szanuję siebie. W grupie, o ile to nie są najbliżsi znajomi, czuję się gorszy. Nie odzywam się, stoję i milczę. Czasami spróbuję coś powiedzieć, ale głupio mi to wychodzi. Wydaje mi się, że wszyscy mnie obserwują, albo że znają moje lęki i uważają za ofiarę losu, z którą nie warto się zadawać. Nie potrafię się rozluźnić, cały czas jestem spięty, co na pewno widać w moim chodzie. Jestem zamknięty na ludzi i nieufny. Nie lubię przebywać w ich towarzystwie. Rozmowy mnie męczą i nieraz nie widzę po prostu sensu w zabieraniu głosu. Wydaje się, że wyglądam na zimnego lub wyniosłego. A chciałbym być serdeczny dla ludzi, żeby okazywali mi sympatię, akceptowali mnie, uważali za ciekawego. Ale jak mogą to robić skoro sam w to nie wierzę. Chciałbym się zmienić. Nie chcę żeby jedynym miejscem gdzie czuję się sobą był mój dom :(

Ile masz lat? Pytam, bo ja byłam taka sama. Wypracowałam sama z wiekiem odwagę i wiarę w siebie. Trzeba chcieć i się nie poddawać.