Jak sobie radzicie po powrocie do pracy?

Tęsknicie za dziećmi? Żałujecie decyzji o powrocie, czy wręcz przeciwnie? Jak się odnajdujecie w pracy po kilkumiesięcznej przerwie?

hmm za bardzo nie umiem wypowiedziec sie w tym temacie. mam 2 miesiecznego syna,szukam pracy z jednej strony bo sytuacja tego wymaga, z drugiej niechce jej znalesc bo musialabym go zostawic na pare godzin. juz sobie z ta mysla nie radze. mysle ze na poczatku rozlaka jest straszna, niewiem czy mozna sie do tego przyzwyczaic gdyby nie finanse niewiem czy zdecydowalabym sie na rozlaka do 3 roku zycia az do przedszkolada pojdzie

Lubię swoją pracę- odnalazłam się w niej jakby nie było tej półrocznej przerwy :) Za dzieckiem nie tęsknię- skupiam się na pracy. Poza tym wiem, że ma dobrą opiekę. A jak wracam do domu to po prostu nie mogę się od córki oderwać- zabawa do samej kąpieli :) Na początku było ciężkawo- ale zaczynałam od poł etatu i stopniowo zwiększałam ilość godzin, wracałam na karmienie itp. Teraz pracuję na cały etat i jest OK.

podnosze bo sama jestem ciekawa a to przede mną ja siedzę z synkiem od urodzenia i czekam aż skończy 3 lata by wrócić eh trochę się boję

ja niedlugo wracam do pracy, mały będzie miał pół roczku. Już teraz płakać mi się chce. jest taki mały, kto będzie miał tyle cierpliwości do niego co ja, bawił się z nim, nosił na rękach, przytulał.najgorsze jest to że jeszcze nie mam niani. czy myślicie że dobrą nianią bedzie pani, która ma już swoje 1,5 roczne dziecko i bedzie przy okazji moim się zajmowała. plusem jest to, że mały będzie miał towarzystwo, że babka zna się na dzieciach, jest sympatyczna.minusem, że muszę do niej z ranazaniesc małego, no i że mały może się od niego zarazić, ze moj jest bardzo absorbująy, a ona się nie rozdwoi.

Absolutnie nie żałuje powrotu do pracy! Wróciłam jak mała miała 1,5 roku. To chyba zależy od charakteru, ja jestem typem, któremu ciężko na tyłku usiedzieć. Monotonia na urlopie wych. doprowadziła mnie do lekkiej deprechy i kryzysu małżeńskiego:/ Ja mam takie małe ADHD;) Praca daje mi dużo satysfakcji i naprawdę ją lubię. Najgorsze było dla mnie to, że po powrocie na siłę chciałam utrzymać poziom pt "w mieszkanku jak w pudełeczku", ale było trudne, więc odpuściłam trochę i ostro musiałam sie wziąć na wychowanie męża i zmobilizować do sprzątania, gotowania i takich rożnych:P Podzieliliśmy sie obowiązkami i jest ok. POZDRO!!!

Ja nie wiem jak sobie poradzę, zamierzam iśc do pracy po wychowawczym, póki co jestem jeszcze na macierzyńskim, wiem ze bedzie mi ciężko wrócić, bo już teraz widzę, że jak wychodzę po byle zakupy to strasznie tesknie za coreczką i jak przychodzę to ściskam ją jakbym caly dzien jej nie widziala. Moze dlatego że tak bardzo jej pragnęlam, a teraz jak juz jest na świecie chce każda minutę z nią spędzać....

mijeczka- ja bym wolała nianię tylko dla mojego dziecka- zreszta taką mam. Chyba bałabym się zawozić dziecko do babki, która już ma jedno i to większe. Ale jeśli masz do babki zaufanie...Podstawa to mieć taką opiekunkę do której nie masz nawet CIENIA podejrzenia, że coś może być nie tak. Inaczej nie popracujesz spokojnie. Powodzenia

a ja właśnie mam wrócić do pracy w następny czwartek :( co prawda na razie w ramach urlopu jeszcze bede pracowac na zlecenie wiec ponad miesiac mogłabym posiedziec jeszcze w domu , ale z drugiej strony dodatkowa kasa przed wakacjami sie przyda. mam ten komfort ze z dzieckiem bedzie mąż bo mozemy sobie ustalac zmiany

fajnie byłoby posiedzieć w domku z dzieckiem ale kasa też jest potrzebna:( taki kraj mamy...