Co mam zrobi...?

Jestem ze swoim chłopakiem od 3 lat i 3 miesięcy... Na początku było wspaniale, nigdy nie czułam się tak szczęśliwa jak z nim... mieliśmy poważne plany na przyszłość i nie wyobrażałam sobie bycia z kimkolwiek innym.Ale jakiś czas temu wszystko zaczęło się walić. Zaczęliśmy się oddalać od siebie... Każde spotkanie wyglądało tak samo... Czasami nawet nie mieliśmy o czym rozmawiać, widywaliśmy się coraz rzadziej... W końcu doszłam do wniosku,że to już nie ma sensu, za dużo nas dzieli i mimo,że jest mi bliski to nie potrafię już o nim myśleć jak o kimś z kim mogłabym spędzić życie.... Początkowo walczyłam z tym, wmawiałam sobie,że to rutyna,że to normalne i każdego kiedyś dopada... I już myślałam,że jakoś się ułoży ale pewnego dnia dowiedziałam się,że rok temu spotykał się z inną. Wiem, mam pewność,że to już jest skończone i trwało 2-3 msc,ale mimo wszystko nie mogę o tym zapomnieć. Wybrał mnie ale to nie zmieni faktu,że spotykał się z tamtą... I tak dalej i tak dalej, nie opiszę całej tej sytuacji w jednym poście. W każdym razie to wszystko doprowadziło do tego,że moja miłość chyba prysnęła... skończyła się... po prostu już nie potrafię z nim być. Ale nie mam serca tego skończyć. Zależy mi na nim ale jak na kimś z kim mogę być... I tak bardzo mi żal... Rozmawiałam z nim już o tym ale on tak bardzo to przeżył. Płakał i prosił o jeszcze jedną szansę... Obiecałam mu,że to przemyślę bo myślałam wtedy,że to będzie słuszne, tak czułam.... Ale pod warunkiem,że damy sobie czas, zrobimy przerwę na nabranie dystansu i przemyślenie tego. Tylko,że on nie dał mi szansy na zrobienie przerwy, nagle zaczął przychodzić do mnie codziennie, dzwonić i starać się jak jeszcze nigdy dotąd. Walczy o mnie i doceniam to ale nadal nie przekonuje mnie to do tego,żeby z nim zostać. Wręcz przeciwnie... Utrudnia mi to ostateczne zerwanie, bo kiedy widzę jak się stara kraja mi się serce i jest mi go tak bardzo żal... Przywiązałam się do niego przez te 3 lata i mimo,że nie chcę już nim być, nie potrafię tak po prostu odejść i zostawić go z tym samego... Nikt z bliskich nie potrafi mi doradzić, mówią,że to moje życie i mój wybór,żebym zrobiła co słuszne itd. Może Wy coś mi doradzicie? Co zrobiłybyście na moim miejscu? Nie wiem jak się zachować...