Czy to normalne czy mam jakieś zaburzenia w psychiczne?

Chodzi mi o to że ostatnio jak mój pies miał drobny wypadek i złamał sobie łapę to uświadomiłam sobie że kocham swojego psa (tylko bez głupich podtekstów mi tu). Mam 17 lat i nie kocham nikogo, nie kocham mamy, nie kocham taty, nie kocham brata, chłopaka nie mam ale żadnego nie kochałam dotychczas... ludzie są mi zwyczajnie obojętni, ani ich nie lubię ani ich lubię, w sumie to zauważyłam to dawno już i myślałam że jestem jakąś socjopatką ale tu nagle jak psina miała wypadek to po raz pierwszy uświadomiłam sobie że ten pies jest mi bliski, chyba pierwszy raz w życiu poczułam współczucie kiedy było mi go żal, opiekuję się nim, noszę mu wodę, daję mu jeść. Cierpienie i krzywda ludzi są mi zupełnie obojętne, ludzie do o koła mogą umierać, ale kurcze nie ta psina, ten pies nie jest mi obojętny. Czy z moją psychiką jest coś nie tak?

tak masz zrytą psychę

ze kochasz mame lub tate dopiero jak zlamia sobie lape...

uwielbiam mu myc genitalia

20:22 [zgłoś do usunięcia] ejwifwa uwielbiam mu myc genitalia SPADAJ PODSZYWIE! 20:22 [zgłoś do usunięcia] mysle ze uswiadomisz sobie ze kochasz mame lub tate dopiero jak zlamia sobie lape... Mama była już raz ciężko chora i była w szpitalu i nic mnie to nie poruszało. W ogóle do ludzi nic nie czuję.

teraz jestem suczką dla mojego ukochanego pieska:)

Ludzie sa wredni, a zwierzęta naprawde okazują miłośc. Może to dlatego. Ja miałam to samo

pupa miałas to samo az nie poczułas w swoim zadzie preznego pytonga??:)