Ja i moje przeciwieństwo.

Nie rozumiem siebie... Dużo we mnie sprzecznych uczuć i emocji. Z jednej strony chcę być podziwiany, widoczny, zwracający uwagę innych. Z drugiej czuję się onieśmielony jak wyglądam dobrze, jak się sobie podobam. Chciałbym mieć dziewczynę, ale nie wyobrażam sobie dzielić z kimś swojego życia, mieć obowiązki względem kogoś. Podobnie z seksem. Z jednej strony już bym chciał, ale czuję się też jakoś niedorosły, jakby to nie było dla mnie. Ludzie sprawiają, że czuję się lepiej, ale często się do nikogo nie odzywam, bo chcę mieć spokój od nich. Ja już nie wiem kim jestem :/

ile masz lat?

22 prawie.

Hmmm, czyli okresem dojrzewania tego nazwać nie można. Pomimo podobnego wieku mogę Ci powiedzieć, że tylko z tym spotkaniem z ludźmi mam podobnie. Nie wiem co Ci poradzić:/