Nie żyję, tylko egzystuję :(

a jakie mialas objawy fobii i ile masz lat?

Mam 20 lat. Idąc na studia uświadomiłam sobie, że muszę się zmienić, zaczynam nowy okres w życiu, nikt mnie jeszcze nie zna, chcę się pokazać z innej strony. W liceum byłam bardzo nieśmiała i cały czas wystraszona. Czułam się skrępowana, gdy miałam np. coś opowiedzieć większej grupie osób, wolałam przysłuchiwać się innym i przytakiwać, zamiast naprawdę dołączyć się do rozmowy. Bardzo uważałam na to co mówię, żeby nic nie poszło nie tak. Czułam się tak jakby cały czas ludzie mnie obserwowali i oceniali. Zwracałam uwagę na każdy swój ruch. Przy każdej drobnej wpadce, głupiej odzywce, miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Bardzo przejmowałam się opinią innych. Na lekcjach wstydziłam się odezwać, podejść do tablicy itp. Myślałam, że umrę ze strachu przed ustnymi maturami. Nawet wstydziłam się rozmawiać przez telefon, a najgorsze były wizyty w miejscach pełnych ludzi typu przychodnia, jakieś urzędy itp. Kiedy składałam wniosek o dowód miałam ciemno przed oczami, trzęsły mi się ręce i ogólnie czułam się jak idiotka. Już nie wspomnę o tym jak się czułam, kiedy przystojny chłopak na mnie spojrzał. To było straszne, łykałam tabletki na uspokojenie i nienawidziłam się za to jaka byłam. Zmieniłam się bo po prostu przestałam się przejmować opinią innych. Jestem z siebie zadowolona, ale momentami boję się, że dawne objawy mogą powrócić. :(

ja jestem starsza a mam tak samo jak ty mialas a najbardziej nie moge sie uporac z trzesacymi sie rekoma

Mi też trzęsły się ręce. Pamiętam jak raz na angielskim miałam prowadzić dialog z koleżankami, a one z takim zdziwieniem patrzyły się na moje ręce i pytały, czemu mi się trzęsą. To nie jest łatwe uporać się z takim problemem, potrzeba trochę czasu, ale ja wierzę, że tobie też się uda. Najlepiej właśnie wkroczyć w nowe środowisko, tam gdzie cię nie znają, możesz być kimkolwiek zechcesz. :) Zapominasz o tym co było złe i otwierasz nowy rozdział w swoim życiu. Ile masz lat?

mam 32 lata. mialam okazje byc w wielu srodowiskach raz jest lepiej raz gorzej ale te rece zawsze automatycznie zaczynaja sie trzasc i nie mam na to wplywu

A korzystałaś z pomocy psychologa?

Dżakarta myślisz, że psycholog mógłby pomóc?

Ja nie próbowałam, ale jeżeli ktoś sam sobie nie radzi to nie zaszkodzi spróbować.