Kompulsywne jedzenie-własna historia.Jak leczyć?

Jestem kompulsywnym żarłokiem.Dziwnie się czuję jak to piszę.Przecież nie jem dużo, ale jak już zacznę to nie mogę skończyć.Co jakiś czas jestem na diecie.Za każdym razem jestem zdeterminowana,wierzę ,że tym razem się uda.Tym razem...bo tych "razów" było już wiele.... Jedzenie stało się czymś w rodzaju mojego hobby.Myślę co zjem,kiedy i ile.Nawet jeśli wyznaczę sobie granicę to i tak ją przekroczę, a potem pojawia się to cholerne poczucie winy."Znowu zjadłaś" ,"Dziwisz się,że jesteś gruba.."..jedne z myśli ,które tłumią mi się w głowie.Próbowałam nawet wymiotować, ale widoczne jestem tak beznadziejna, że i to mi nie wychodzi.Nie odmówię sobie kawałka czekolady, a jeśli nawet to i tak nadrobię to podwójną porcją.Jak dopadnie mnie "czarna dziura" myślę tylko o jedzeniu.Potrafię wchłonąć niewyobrażalne ilości.Nie wiem co mam robić...Pewnie zaraz znowu zacznę swoją dietę, która nic nie da prócz poczucia winy. Macie podobne problemy?Jak sobie radzicie?