Czy na tym etapie znajomości powinnam powiedzieć mu o chorobie?

Być może zadawnie pytań tego rodzaju na forum jest dosyć głupie, ale let's try. W listopadzie poznałam chłopaka, spotykaliśmy się tak na luzie, bardzo go polubiłam, potem on chyba kogoś miał, ale teraz się tak jakby zeszliśmy. Spotykamy się niemal codziennie, jesteśmy bardzo blisko, wydaje mi się, że oboje coś do siebie czujemy. Wszystko byłoby szablonowo, gdyby nie to, że od 11 roku życia cierpię na nieuleczalną chorobę układu odpornościowego. Choroba postępuje z wiekiem, chciaż się leczę i w przyszłości będzie utrudniała mi normalne funkcjonowanie. O chorobie nie wie nikt poza najbliższą rodziną i moją przyjaciółką, gdyż jest to temat dosyć nieprzyjemny. To właśnie przyjaciółka uznała, że powinnam powiedzieć temu chłopakowi o tej chorobie, gdyż powinien mieć wybór i świadomość tego co się dzieje. Ja jednak jestem zdania, że za wcześnie na taką szczerość między nami, bo w sumie to jeszcze nie jest poważna znajomość. A jak Wy uważacie? Powiedziałybyście chłopakowi o czymś takim?

Powiedziec.

ja mam 21 lat, a on jest 2 lata starszy

jeśli czujesz że ta znajomość może przerodzić się w coś poważniejszego i widzisz to po zachowaniu chłopaka to wg mnie powinnaś się zdobyć na szczerą rozmowę powiedz mu wprost że czujesz że nie jesteś mu obojętna i za nim oboje bardzo poważnie się zaangażujecie w związek musi o czymś wiedzieć żeby w przyszłości nie miał pretensji i mu powiedz o chorobie

T ochyba najwłaściwszy moment żeby powiedzieć... juz nie kilkatygodniowy a jeszcze nie powazny związek. Najwyzszy czas żeby chłopak nie poczul sie oszukany.

a ja bym jeszcze poczekala az zaczniecie oficjalnie ze soba byc:)i wtedy mu to wyznala...nie po miesiącu ale np.tak po 2tyg;]

No właśnie póki co to jest na takim etapie, że nie wiem co będzie. Spotykamy się, jest miło, ale wiadomo - oboje jesteśmy jeszcze baaardzo, baaaardzo młodzi więc to może być z jego strony czysto rekreacyjne. Nie padły jeszcze żadne słowa, które wskazywałyby na trwałość tej znajomości. Poza tym boję się strasznie, że go stracę gdy się o tym dowie, bo mało świetlana przyszłość przede mną.

ale nie w formie oficjalnej rozmowy, bo poczuje, ze oczekujesz od niego deklaracji albo (co gorzej) litosci... Nie ma nic gorszego niz litosc! Sprobuj jakos tak nakierowac rozmowe, by powiedziec mu o tym w toku luznej rozmowy, niby przypadkiem. Bez pytania na koniec "i co myslisz", czy czegos rownie idiotycznego ;)

jeśli On traktuje Cie poważnie, dba, martwi sie o Ciebie, planuje przyszłość..to powiedz. Ale jeśli to tylko kolega, zwykła znajomość..to co go to obchodzi? dla niego liczy sie tu i teraz. żadna przyszłość..wiec myślę, ze nawet jego samego to nie interesuje jak kogoś kochamy to bardzo dbamy o zdrowie drugiej osoby, martwimy sie itp.

He he. No właśnie o to się rozchodzi, że ja nie wiem jak on do tego podchodzi. Nie znam go przecież od miesiąca ani dwóch, wiem że mnie lubi, mówi mi że mu na mnie zależy, że tęskni. Strasznie dużo rozmawiamy, myślę, że nam dobrze ze sobą. Ostatnio pojawił się również seks. przypadkiem bo przypadkiem, ale poznałam jego rodzinę. Ale z drugiej strony jest ta świadomość, że to może tylko chwilowe wszystko i że moja szczerość zabrzmi właśnie jak deklaracja, a ja jeszcze nic nie chcę deklarować i niczego nie oczekuję.

to nie pomogę. Bo ja nie uznaje związków..lubią się znają rodiznę i uprawiają sex:) U mnie musi byc miłosc:) jest miłosc, poznaja rodzine, maja sex i dzieci itp:) I wtedy na pewno takie wyznania o chorobach są łatwiejsze..sam partner sie dopytuje..czy dobrze sie czujesz, czy cie nic nie boli..jest troska o te osobe itp:)))