Prawda o ekshibicjonistach(artykuł Starowicza)- przeczytajcie kobiety

Do często spotykanych zaburzeń seksualnych należy ekshibicjonizm, ale ekshibicjoniści coraz rzadziej trafiają przed sąd. Traktowani są raczej jako niewydarzeni mężczyźni, odczuwający lęk wobec kobiet, nieśmiali. To jednak nie takie proste. Poza tymi „niewydarzonymi" i zakompleksionymi są jeszcze inne typy ekshibicjonistów. Jednym z nich są mężczyźni odczuwający potrzebę dominacji, panowania nad kobietami i poniżania ich. Niektórzy stosują również przemoc, stwarzają sytuację zagrożenia, np. zatrzymują windę między piętrami czy grożą ostrym narzędziem, napawając się strachem kobiety. Wśród ekshibicjonistów spotyka się mężczyzn, u których te zachowania są wstępnąfazą rozwoju innych dewiacji, np. pedofilii, sadyzmu, gwałcicielstwa. Są i tacy, którzy się publicznie obnażają wyłącznie w sytuacji stresu, psychicznego kryzysu, a w innych okolicznościach nie odczuwają takiej potrzeby. Czasami z kolei zachowanie ekshibicjonistyczne jest główną bądź wyłączną formą zaspokajania potrzeby seksualnej. Najgorzej ekshibicjoniści odbierają obojętność ze strony kobiet. Marzą wszako wywarciu wrażenia, wzbudzeniu zainteresowania lub nawet o zawarciu znajomości. Interesująca jest grupa ekshibicjonistów, którzy chcą być przyłapani, np. masturbują się w samochodzie (a jego numery można łatwo zapamiętać), w pobliżu wielu ludzi. Po co? Jedni w celu podwyższenia sobie „adrenaliny", bo podnieca ich sytuacja zagrożenia. Inni po to, aby wywołać szok u widzów, co ich bawi. Zdarzają się również bardziej złożone motywy, np. potrzeba upokorzenia żony przez to, że była związana „ze zboczeńcem, sprowokowanie jej do odejścia z takim piętnem

Oglądactwo, ocieractwo, ekshibicjonizm i gwałcicielstwo coraz częściej współwystępują u mężczyzn. Rozbudowuje się w nich zróżnicowany świat dewiacyjny. Od niedawna zaczyna się prowadzić badania w tym zakresie. Początku tego świata dewiacyjnego upatruje się we wczesnych fazach rozwoju psychoseksualnego. Później jest on stymulowany przez wyobraźnię, pornografię, a następnie różne „eksperymenty" seksualne. U jednych zachowania ewoluują od najmniej zagrażających otoczeniu, takich jak podglądactwo, do zachowań agresywnych (gwałcicielstwo). U innych te zachowania realizowane są równolegle. Ta grupa mężczyzn jest trudna do zidentyfikowania, bowiem w przypadku złapania na gorącym uczynku odpowiadają oni za jedno tylko zachowanie, a inne wciąż pozostają nieznane. Sprzyjają temu stereotypy, np. ekshibicjoniści są postrzegani jako nieszkodliwi i nie podejrzewa się ich, że mogli się dopuścić bardziej agresywnych zachowań. Trudno też wymagać od nich samych, by ujawnili z własnej woli inne popełnione czyny. Zdarza się to dopiero w zaciszu gabinetu seksuologa, kiedy proszą o pomoc z powodu lęku przed tym, co robią czy chcą zrobić. Autor: Zbigniew Lew-Starowicz

Wiosną i latem więcej jest zachowań ekshibicjonistycznych, podglądactwa, ocieractwa i usiłowań zgwałcenia. Z badań międzynarodowych i polskich wynika, że od 20 do 30 proc. kobiet doświadczyło tego typu zachowań ze strony mężczyzn. Niestety, wielu mężczyzn obawia się, że terapeuta nie zachowa tajemnicy zawodowej i ujawni ich zachowania organom ścigania. Wolą nie ryzykować. Inni nie szukają pomocy dlatego, że znajdują podobnych sobie w internecie i uzyskują wsparcie, a nawet poczucie przynależności do „elitarnej grupy". Autor: Zbigniew Lew-Starowicz

na 102:D ja bym takiego z kosy pociągnęła ;):D

Na chemiczną kastracje ich dać albo stworzyć dla nich łagry na syberi