Normalny człowiek nie wytrzyma dłużej niż godzinę z niemowlakiem.

Jak można spędzać tak dużo czasu z czymś co biadoli, ryczy, sra pod siebie? To jest cofnięcie umysłowe, intelektualne. Zatrzymanie się w rozwoju. Ba! nawet cofnięcie się! Ja nie wytrzymuję w jednym pokoju z dzieckiem więcej niż 15 minut, bo czuję wyczerpanie psychiczne, muszę wyjść wtedy z pokoju :o Chyba nigdy nie będę miała dzieci.

fakt,bachory są okrutne i wredne

bo z dzieckiem to jest jak z pierdnieciem. mozna wytrzymac ale tylko ze swoim.. taki demot był :P

autor wątku zapewne to przybysz z kosmosu,który nigdy nie był takim niemowlaczkiem.Małe dzieci śpią prawie cały czas więc wytrzymać się da

Fakt - matka nie jest normalna, dlatego wytrzymuje całą dobę, później znowu całą dobę i kolejną dobę:(

wychowanie smarkaterii nie jest łatwe i przyjemne

Ale daje dużo radości i satysfakcji

może jakby spał, to dłużej....

ja mam roczne dziecko i świetnie je rozumiem..... więc nie ryczy zbyt czesto :P znacznie częściej się śmieje - bawi się - powtarza różne rzeczy po mnie....uważam że to taki mały cud - jeszcze nie dawno go nie było- a teraz ma własne zdanie- upodobania - charakter - jest podobny do mnie i do taty.... uważam że to niesamowite móc takiego szkraba nauczyć wszystkiego od początku - patrzeć jak się rozwija - zmienia każdego dnia.... no ale do tego wszystkiego trzeba dorosnąć.

zależy od dzieciaka, niektóre tylko rozkosznie gaworzą, a inne ryczą na całe gardło o byle pierdołe w sumie podobnie jak z dorosłymi ludźmi :P z jednymi spędzasz czas z przyjemnością, a innych obecność wykańcza Cię psychicznie po paru minutach :P jak będziesz miała swoje, to jakoś to zniesiesz, bo będziesz kochać

ta jasne, trzeba dorosnac, aby zachwycac sie kazdym sraniem czy pierdnieciem. Nie znam mamuski, z ktora daloby sie przeprowadzic normalna rozmowe na poziomie, ktora by ciagle nie pieprzyla o swoim dziecku. Do tego trzeba dorosnac, haha? To ja juz wole nie dorastac:D

no własnie dorosnąć trzeba aby zdawać sobie sprawę z konsekwencji rodzicielstwa. Jeśli się coś sieje, to trzeba dbać o to aby pięknie wyrosło. Inaczej uschnie jak dąb bartek jeśli się tylko posieje i koniec opieki :)

e tam, ja lubię spędzać czas z moim dzieckiem. Jak było małe głównie spało, więc nie wiem skąd ten mit o "biadoleniu, ryczeniu i sraniu pod siebie". Teraz już ma ponad rok i jest jeszcze fajniejsze. Ale to prawda, do tego raczej trzeba dorosnąć. I to nie do zachwycania się pierdnięciami (chociaz to cieszy niesamowicie, szczególnie jak widzisz, że Twoje dziecko się męczy), ale generalnie radości i dumy z własnego dziecka. frenti- patrząc na Twoje wypowiedzi nie dziwię się, że masz problem z prowadzeniem z mamuskami rozmowy "na poziomie".:)