mam takiego doła

że aż nie mam siły oddychać

... i boje sie ze sie w koncu udusze. chociaż może to i dobrze...

Oj

A jakis powód?

odezwala sie do mnie osoba o ktorej myślalam ze zapomniałam. to już 2 lata a dalej boli. narobił nadziei i chyba znow uciekł. a ja tak kocham mimo wszystko...

co jest? pewnie z nerwów nie możesz oddychać;/

postaraj się czymś zająć a tę osobę miej gdzieś skoro ona cię olała

Latwo powiedziec...zapomniec

z nerwów? może. jest tak, że jest możliwość spełnienia marzeń i wszystkich snów, powrotu do tego szczęścia, które było kiedyś... ale jest człowiekiem bez przyszłości. totalnie bez przyszłości. jest zniszczony. nie pozwala nikomu nic zrobić, żeby to zmienić. chce mu pomóc. ale on stanowczo mówi nie. więc się nie odzywam. teraz jeszcze sie k**wa nie odzywa od rana. i pewnie tak będzie przez najbliższe 2 dni. to będą ciężkie wakacje.

Zonaty jest?

zająć? przez te 2 lata miałam już kilka przelotnych romansów, jednak cały czas siedział mi w głowie on. były chwile kiedy o nim nie myślałam. mówiłam sobie w duchu - może w końcu zapomniałam? ale nie! nie udało się. po jakimś czasie znów wszystko wracało. on ciągle był w snach, ciągle w nich jest... cały czas o nim marzę... w innym, moim własnym świecie żyjemy razem na naszej utopijnej bezludnej wyspie, wpieprzamy mango i jesteśmy szczęśliwi.

nie jest żonaty. on po prostu kocha swoją wolność. kiedyś próbowałam sprowadzić go na prostą. wiec sie mnie pozbył. ostatnio spytał, czy czuje do niego to co kiedyś. potwierdziłam. powiedział, że to było widać w moim zachowaniu, w rozmowach z nim. powiedział ze możemy spróbować. to było coś na co czekałam całe pieprzone 21 chorych miesiecy. bylo cudownie. przez tydzień. później zaczęły się dylematy...

ja widzę że on być może się bawi, choć moim zdaniem to niemożliwe bo znam go na wylot. za bardzo szanuje płeć przeciwną. ale dziwnie jest, bo raz jest dobrze a raz źle. jest gorzej niż wtedy kiedy mieć go nie mogłam.

Ile ma lat ten pan?

całe 20

mam to samo, cierpie 2 lata po kolesiu, ktory nie jest tego wart, ale na szczescie on sie nie odzywa do mnie.

ja niestety z nim się widuję bo mamy wspólnych znajomych. uwielbiam ich wiec sie od nich nie odetnę za nic. w ogóle pamiętam jak zobaczyłam go pierwszy raz bodajże po 9 miesiącach od rozstania. przywitaliśmy się, ja wróciłam do domu, wypaliłam pół paczki fajek, wytrzaskałam wszytskimi drzwiami i wtedy mi dość dziwne samopoczucie które włączyło się przy spotkaniu przeszło... masakra. dziwne jest to, że po tym jak się rozstalismy każdan rozmowa dotyczyła tego co było. a byliśmy razem tylko 4 miesiące. pamiętam jak całą noc się kłóciliśmy... gdyby nie to że zasnełam przy telefonie to byśmy nie skończyli. ostatnio rozmawialiśmy przez kilka dni non stop robiac przerwy tylko na sen. ja ciągle czuje że to jest to czego chce (w sensie On). jak nie On to nikt inny.

ja z nerwów czasem nie mogę oddychać tzn nie mogę złapać takiego głebokiego oddechu i biore tabletki na uspokojenie