.......JAK MAM ŻYC..........

Nie wiem od czego zacząc. Znow czuje ból. Dlaczego życie jest takie niesprawiedliwe? Wiem, że żyją na świecie ludzie którzy nie mają wody do picia a ja użalam sie nad sobą choc mam gdzie mieszkac i co jeśc. Jednak mam swiadomosc, że są również szczęśliwsze ode mnie osoby. To wszystko moja wina. Nie potrafie siebie zmienic wiec jak niby mialabym zmienic swoje nieszczęsliwe zycie. Tylko ze ja probuje zmienic siebie od wielu lat. Nie wiem juz co robic. Probowalam modlitwy ale nic nie pomaga. Jest wciaz tak samo. CAŁE ZYCIE SAMA. Nikt nie wyobraza sobie jak bardzo pragne drugiego czlowieka. Choc minelo 20 kilka lat żaden chlopak mnie nawet nie objął. Co ja pisze, przeciez ja nawet z nimi nie rozmawiam, nawet nie potrafie patrzec im w oczy, tak naprawde to ja wszystkich ludzi unikam. Tak bardzo boje sie z nimi rozmawiac, że wole udac ze ich nie widze. I ja sie dziwie że jestem sama. Zdarza sie że mijam obcego mężczyzne na ulicy i czuje że moglabym sie przed nim otworzyc. I co z tego, że taka osoba ogląda sie za mną i czuje ze nadajemy na podobnych falach skoro jestesmy sobie obcy i juz nigdy sie nie spotakamy. Własnie takie dni w których dochodzi do takich sytuacji są dla mnie najtrudniejsze. Wtedy najbardziej odczuwam samotnosc. Ale jeszcze gorsze jest to że z taką osobą razem pracowalam. Robił wiele by byc w poblizu mnie a ja nie potrafilam mu nawet spojrzec w oczy. Robilam wszystko by go unikac.....Nie rozumiem siebie, wiem że źle robie ale nie potrafie inaczej, nie wiem co robic, czuje ze wariuje, brak mi slow by opisac to co czuje.........................................

Ile masz lat?

miedzy 20 a 30.

Nic nowego, nieśmiałość, zaniżona samoocena. Po 40. będzie lepiej.

ja mam 18, ale ostatnio jestem taka na siebie wściekła. W końcu była szansa na cokolwiek a ja jak zwyklę jakbym się w słup soli obracała. tyle że wiem że spotkam go we wrześniu, ale to będzie za późno, zreszta nagle bym sie zmieniła? sama już nie wiem, od hurraoptymizmu popadam w pesymizm Gdybyś słyszała mój dzisiejszy monolog wewnętrzny w autobusie którym jechał świetny facet, czarna komedia dosłownie. Ja się wiecznie wściekam na siebie i wyrzucam sobie "nie mogłas spojrzec chociaż na niego", "nie mogłaś uśmiechnąć się" itp. najbardziej się boję że nic się nie zmieni, że bedę cały czas taką "zimna krową". nawet sie nie całowałam. ehh i znowu mi smutno

w wieku 23 lat, mozna czekać. wcześniej nawet sie nie całowałam, ale jakoś chyba nadrobiłam...

Przeczytaj "Przebudzenie" de Mello.

tutaj potrzeba troche fachowej literatury poczytac,i powolutku krok po kroczku wychodzic ze swej skorupki..moze zapiszesz sie na kurs tanca, albo silownie- bardzo pomaga aktywnosc fizyczna w przelamaniu bariery. Faromonki buzuja a buzia sama sie usmiecha do ludzi:) Powodzenia

Mialo byc Feromonki:)

zapiszs sie na jakies kursy a moze wolentariat gdzie trzeba bedzie byc miedzy ludzmi. Duzo zycia przed Toba, napewno kogos znajdziesz.

Do......JAK MAM ŻYĆ......Chętnie z Tobą pogadam,jęśli masz ochotę, napisz.Może razem coś wymyślimy dla Ciebie.Zapraszam Cię ida7@o2.pl (jestem kobietą,żeby nie było wątpliwości) Odpowiem wieczorem.